Obecnie umowę o pracę zawartą na czas określony można rozwiązać za dwutygodniowym wypowiedzeniem – zgodnie z art. 33 kodeksu pracy – jeżeli:
- została zawarta na okres dłuższy niż sześć miesięcy oraz
- strony przewidziały w umowie możliwość zastosowania takiego trybu zakończenia współpracy.
Jeśli nie jest spełniony chociaż jeden z tych punktów, wypowiedzenie jest niedopuszczalne. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy firma dokonuje zwolnień grupowych lub indywidualnych na podstawie ustawy z 13 marca 2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników (tekst jedn. DzU z 2015 r., poz. 192). Ta ustawa dopuszcza wypowiedzenie umów okresowych niezależnie od tego, czy powyższe warunki są spełnione. Także niektóre pragmatyki zawodowe, przewidując obligatoryjne zatrudnienie na czas określony dla pewnych grup pracowników, wskazują jednocześnie na możliwość ich rozwiązania za dwutygodniowym wypowiedzeniem (np. art. 16 ust. 2 i art. 17 ust. 3 ustawy z 21 listopada 2008 r. o pracownikach samorządowych, tekst jedn. DzU z 2014 r., poz. 1202).
Obecnie okres wypowiedzenia jest niezależny od długości zatrudnienia. Zawsze trwa on dwa tygodnie.
