Na wystawie zaprezentowane zostaną archiwalne zdjęcia, dokumenty, przedwojenne narzędzia oraz urządzenia medyczne, pamiątki po osobach związanych ze Szpitalem i Szkołą Podchorążych Sanitarnych - lekarzach, żołnierzach i studentach.
Szpital Ujazdowski mieścił się przy ul. Górnośląskiej 45 w Warszawie, na terenie historycznego Ujazdowa, dawnej siedziby książąt mazowieckich i królów polskich. Jego początki sięgają 1784 r., kiedy król Stanisław August przekazał Zamek Ujazdowski na koszary wojskowe. Powstał przy nich lazaret, a kolejne zakłady lecznicze założono na terenie Ujazdowa. W 1818 r. z palcówek tych utworzony został Szpital Główny Wojskowy. W lazarecie, a następnie w szpitalu udzielano pomocy rannym i chorym żołnierzom, poczynając od czasów insurekcji kościuszkowskiej poprzez Księstwo Warszawskie, Królestwo Kongresowe, powstanie listopadowe, Legiony Polskie aż do Polski Odrodzonej.
11 listopada 1918 r. po blisko 90 latach, Szpital Ujazdowski wrócił pod polską komendę. Był pierwszą odebraną z rąk Niemców placówką medyczną w Warszawie. W imieniu Wojska Polskiego przejęcia dokonali ppłk dr Edward Loth i mjr dr med. Stefan Rudzki.
W okresie międzywojennym Szpital Ujazdowski włączony został w struktury Oficerskiej Szkoły Podchorążych, przemianowanej w 1928 r. na Szkołę Podchorążych Sanitarnych. Od 1930 r. działał w ramach Centrum Wyszkolenia Sanitarnego, najważniejszego wojskowego ośrodka naukowo-badawczego i szkoleniowego w Polsce.
Ostatnim etapem historii szpitala był okres II wojny światowej. W placówce ratowano życie rannym i chorym, ukrywano osoby pochodzenia żydowskiego oraz ścigane przez Gestapo. Prowadzono tam również tajne nauczanie studentów medycyny i szkolono kadry sanitarne Armii Krajowej. Szpital Ujazdowski częstokroć nazywany był "Rzeczpospolitą Ujazdowską".
