Treść dostępna jest dla naszych prenumeratorów!
Kontynuuj czytanie tego artykułu w ramach e-prenumeraty Rzeczpospolitej. Korzystaj z nieograniczonego dostępu i czytaj swoje ulubione treści w serwisie rp.pl i e-wydaniu.
Świadczenia dla pracowników bez obowiązkowych składek na ZUS
Częściowo finansowane przez pracodawcę świadczenia dla pracowników nie stanowią podstawy do naliczania obowiązkowych składek na ubezpieczenia społeczne – o ile prawo do tych świadczeń zostało pracownikowi zagwarantowane w układzie zbiorowym pracy, w regulaminie wynagradzania lub w innych przepisach, dotyczących wynagrodzeń danego pracodawcy.
Jak stanowi art. 18 ust. 1 ustawy z 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (tekst jedn. DzU 2022 r., poz. 1009 ze zm.; dalej ustawa o SUS), podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe osób ubezpieczonych, wymienionych w art. 6 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 4 pkt 9, stanowi przychód w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy.
Z kolei zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. DzU 2022 poz. 2647 ze zm.; dalej ustawa o PIT), za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło ich finansowania. Zaliczają się do nich w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.
Pozostało 87% artykułu
