Zgodnie z art. 17 ust. 1 ustawy z 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (tekst jedn. DzU z 2021 r., poz. 1133 ze zm.) ubezpieczony wykonujący w okresie niezdolności do pracy pracę zarobkową lub wykorzystujący zwolnienie od pracy w sposób niezgodny z jego celem traci prawo do zasiłku chorobowego za cały jego okres.
Zatem osoba, która prowadzi własną działalność gospodarczą i korzysta ze zwolnienia lekarskiego, nie może w tym czasie zajmować się sprawami związanymi ze swoją firmą i równocześnie pobierać zasiłku chorobowego. Nie może więc np. zarządzać przedsiębiorstwem, zamawiać dostaw towarów, podejmować czynności związanych z udziałem w nowych przetargach, podpisywaniem nowych umów czy zatrudnianiem pracowników. Nie może także wykonywać innej pracy zarobkowej (np. na rzecz innej firmy). Przy czym przez pracę zarobkową należy rozumieć wszelką pracę mającą przynieść zarobek (dochód) wykonywaną na każdej podstawie prawnej, bez względu na wymiar czasu tej pracy i jej charakter. Podobnie wypowiadał się Sąd Najwyższy, który w wyroku z 17 lutego 2021 r. (III USKP 22/21) stwierdził, że praca zarobkowa w rozumieniu art. 17 ust. 1 ustawy zasiłkowej nie musi być wykonywana w pełnym wymiarze.