Użyte przez ustawodawcę sformułowania „teren" i „linie rozgraniczające" odgrywają kluczową rolę przy określaniu zakresu planu. Jego przedmiotem nie są bowiem działki ewidencyjne, ale właśnie tereny (obszary) wydzielone liniami rozgraniczającymi. Tak więc błędne byłoby określenie przeznaczenia dla konkretnej działki, bez powiązania go z liniami rozgraniczającymi.
Jak słusznie uznał w jednym z rozstrzygnięć wojewoda warmińsko-mazurski (rozstrzygnięcie nadzorcze z 1 kwietnia 2015 r., PN.4131.64,2015, Legalis), przez „przeznaczenie terenu" należy rozumieć określenie na przyszłość celu, na jaki ma dany teren służyć. Oczywiście, w pewnych sytuacjach są dopuszczane zróżnicowane warianty przeznaczenia danego terenu. Jeden obszar może zostać przyporządkowany do różnych funkcji, o ile wzajemnie się one uzupełniają. WSA w Poznaniu dodaje, że nie jest zakazane zastosowanie dla linii rozgraniczających kilku oznaczeń. Jedna strefa może być przeznaczona w planie do zrealizowania więcej niż jednej funkcji, a wielofunkcyjność stref nie podważa obowiązku rozgraniczania przez linie stref o różnym przeznaczeniu (wyrok WSA w Poznaniu z 14 maja 2014 r., IV SA/Po 58/14, Legalis). Jeżeli w jakiejś gminie podjęta zostanie decyzja, żeby plan w taki sposób określał przeznaczenie terenu, to tym bardziej trzeba zwracać uwagę na jasność i przejrzystość zawartych w planie przepisów.
Od strony formalnoprawnej pamiętać trzeba również o konieczności określania we wszystkich niezbędnych miejscach planu linii rozgraniczających tereny o różnym przeznaczeniu. Przykłady mogą być podawane różne. Wojewoda wielkopolski zaznaczył, że dopuszczenie lokalizacji linii wewnętrznych na innych terenach, bez wyodrębnienia na rysunku planu nienaruszalnych i jednoznacznie określonych linii rozgraniczających, w których drogi takie powinny się zawierać – stanowi naruszenie zasad sporządzania planu i powinno skutkować stwierdzeniem jego nieważności (rozstrzygnięcie nadzorcze wojewody wielkopolskiego z 26 marca 2015 r., KN-I.4131.1.81.2015.3, Legalis).
Przy określaniu przeznaczenia terenu i linii rozgraniczających warto zwrócić uwagę na jeszcze jedną kwestię. Otóż wszystkie te dane są zawierane w części tekstowej oraz części graficznej planu miejscowego. Muszą być one wzajemnie ze sobą zgodne. Trzeba tu zgodzić się ze stanowiskiem, że rozbieżność między treścią części tekstowej a części graficznej planu stanowić będzie przesłankę do stwierdzenia nieważności planu. Obie te części są bowiem względem siebie równorzędne.
dr Maciej J. Nowak, radca prawny
