Spłata kredytu nie tak ważna, jak koszty sądowe

Mężczyzna zwrócił się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie o zwolnienie go w całości z kosztów sądowych w sprawie ze skargi na decyzję dyrektora Izby Skarbowej, dotyczącej odmowy odroczenia terminu płatności podatku dochodowego od osób fizycznych za 2012 rok.

Podatnik wyjaśnił, że prowadzi działalność gospodarczą w branży budowlanej, jednakże występujący w ostatnich latach kryzys na rynku budowlanym, przyczynił się do powstania sporych długów z tytułu zaciągniętych kredytów i zaległości podatkowych. We wniosku oświadczył, że w ubiegłym roku jego miesięczny dochód brutto wynosił nieco ponad tysiąc osiemset złotych, jego żona zarejestrowana jest w urzędzie jako osoba bezrobotna bez prawa do zasiłku, a na utrzymaniu znajduje się studiująca córka w wieku dwudziestu ośmiu lat.

Mężczyzna dodał, że oboje z żoną są schorowani. Jego małżonka jest obecnie w trakcie leczenia i rehabilitacji, ze względu na schorzenia neurologicznie, złożyła również pełną dokumentację choroby, by orzeczono o jej stopniu niepełnosprawności. Wnioskodawca pożalił się sądowi, iż zła kondycja finansowa nie wpływa również na poprawę jego zdrowia, co przedkłada się na konieczność zaopatrywania w drogie leki oraz uczęszczania na rehabilitację.

Mężczyzna w oświadczeniu zaznaczył, że posiada obciążony hipoteką dom o powierzchni prawie dwustu dwudziestu metrów kwadratowych oraz samochód Renault Clio z 2006 roku.

Referendarzowi sądowemu nie wystarczyły takie wyjaśnienia. Zażądał uzupełnienia wniosku o przedstawienie konkretnych danych, obrazujących pełną sytuację majątkową.

Wnioskodawca szczegółowo przedstawił swoje wydatki miesięczne. Stwierdził, że na wyżywienie przeznacza tysiąc czterysta złotych, na prąd niecałe trzysta, wodę osiemdziesiąt złotych, gaz pięćset pięćdziesiąt, śmieci dwadzieścia, podatek od nieruchomości trzydzieści złotych. Pozostałe wydatki szły na odzież, remont gospodarstwa domowego, utrzymanie samochodu i telefon oraz edukację córki, co dało łączną kwotę ponad czterech tysięcy złotych.

Mężczyzna przedłożył ponadto kopie deklaracji VAT-7K, deklaracji PIT, informacje o wysokości dochodu z pozarolniczej działalności gospodarczej, listy rachunków kredytowych w bankach, historię operacji finansowych oraz wezwania do zapłaty i faktury za media.

Referendarz oddalił wniosek mężczyzny, a ten złożył niezwłocznie sprzeciw. Stwierdził, że jego sytuacja finansowa tylko pozornie jest stabilna, dotyczy bowiem przepływu środków w ramach kwoty prawie sześćdziesięciu tysięcy złotych, stanowiącej kredyt zaciągnięty na przetrwanie najtrudniejszego etapu kryzysu w sektorze budowlanym. Podał również, że obecnie jego zasoby finansowe są równe zeru, co na każdy dzień spłaty raty kredytu oznacza utratę zdolności finansowej jego rodziny, a co za tym idzie trudności w realizacji bieżących zobowiązań budżetu domowego.

WSA odmówił mężczyźnie przyznania prawa pomocy. Zdaniem sądu podatnik nie znajdował się w sytuacji uniemożliwiającej mu zaspokojenie podstawowych potrzeb bytowych. Skoro mężczyzna był w stanie regulować bieżące wydatki w kwocie przewyższającej cztery tysiące złotych, to należało przyjąć, że również może uiścić opłatę sądową w wysokości pięciuset złotych.

Sąd, odnosząc się do podniesionej kwestii spłaty kredytu, zauważył, że wydatki tego rodzaju nie mogą mieć pierwszeństwa przed koniecznością poniesienia kosztów sądowych – nie mogą być zatem okolicznością uzasadniającą przyznanie w tym zakresie prawa pomocy.

Sprawa trafiła do Naczelnego Sądu Administracyjnego.