Jak podaje Prokuratura Krajowa, 21 marca 2006 roku pozwany zawarł umowę o pośrednictwo finansowe, na podstawie której zleceniobiorca zobowiązał się do podjęcia działań prowadzących do zawarcia przez pozwanego umowy o pożyczkę gotówkową. Wynagrodzenie zleceniobiorcy ustalono w wysokości 500 złotych oraz odsetki umowne w wysokości 20 złotych za każdy dzień opóźnienia, w przypadku nie uiszczenia przez pozwanego płatności w terminie.
Pozwany nie uregulował należności w terminie, a w sierpniu 2006 roku doszło do sprzedaży wierzytelności na rzecz innego podmiotu. Nowy wierzyciel złożył pozew do Sądu Rejonowego w Bytomiu o zapłatę. Nakazem zapłaty z dnia 30 sierpnia 2006 roku sąd nakazał pozwanemu zapłatę kwoty 500,00 złotych wraz z umownymi odsetkami. Z nakazu wynikała powinność zapłaty odsetek w wysokości 1460% w skali roku. Orzeczenie uprawomocniło się wobec jego nie zaskarżenia.
Po uzyskaniu klauzuli wykonalności, wierzyciel skierował tytuł wykonawczy do postępowania egzekucyjnego.
Prokuratura Krajowa zwraca uwagę, że w lutym 2006 roku w życie weszły przepisy kodeksu cywilnego, zgodnie z którymi maksymalna wysokość odsetek wynikających z czynności prawnej nie mogła w stosunku rocznym przekraczać czterokrotności wysokości stopy kredytu lombardowego Narodowego Banku Polskiego (odsetki maksymalne). Jeżeli natomiast wysokość odsetek wynikających z czynności prawnej przekraczała wysokość odsetek maksymalnych, należały się jedynie odsetki maksymalne.
Rozstrzygający sprawę Sąd Najwyższy, podzielił argumentację zawartą w skardze nadzwyczajnej Prokuratora Generalnego.
