Mało czasu na uwolnienie się od odziedziczonych długów

Uwaga, na tę decyzję mamy tylko sześć miesięcy. W wypadku dziedziczenia ustawowego, czyli gdy nie ma testamentu, termin ten liczy się w praktyce od dnia śmierci spadkodawcy, a gdy jest testament – od dnia jego ogłoszenia. Trzeba pamiętać, że niezłożenie oświadczenia w tym terminie oznacza automatycznie proste przyjęcie spadku, a więc ze wszystkimi długami. Jeśli jednak spadkobierca jest małoletni albo ubezwłasnowolniony, to brak oświadczenia jest jednoznaczny z przyjęciem spadku z dobrodziejstwem inwentarza.

Gdy dojdzie do przyjęcia prostego, wierzyciele zmarłego mogą ściągać jego długi także z majątku czy dochodów spadkobiercy. Jeśli spadkobierców jest kilku, odpowiadają za długi solidarnie. To oznacza m.in., że wierzyciel może wszcząć sprawę sądową obejmującą cały dług tylko przeciwko temu, który ma stałą pracę albo majątek, co daje szanse na wyegzekwowanie należności.

Drugim prawnym sposobem na uniknięcie odpowiedzialności za odziedziczone długi jest odrzucenie spadku. Także na tę decyzję spadkobierca ma tylko sześć miesięcy. Odrzucenie spadku powoduje, że spadkobierca jest wyłączony od dziedziczenia, tak jakby nie przeżył spadkodawcy.

Jeżeli należy do kręgu spadkobierców ustawowych, scheda albo jego udział w niej, gdy nie jest jednym spadkobiercą, przypada jego zstępnym (dzieciom, wnukom), którzy dziedziczą wówczas w częściach równych, a gdy nie ma dzieci – zwiększa udziały pozostałych spadkobierców. Odrzucenie spadku oznaczać może zatem, że odpowiedzialność za długi przerzucimy na innego członka rodziny. Jeśli jednak kolejni spadkobiercy też spadek na czas odrzucą, długi ostatecznie przejmie Skarb Państwa.