Ministerstwo Zdrowia bez wsparcia koalicjantów. Czy jego szefowa pożegna się z resortem?

Ciężka atmosfera na Miodowej. Czy będzie zmiana na stanowisku szefowej resortu? 

Odcięcie się koalicjantów to jeden z wielu obecnych poważnych problemów resortu zdrowia. Sytuacja w ochronie zdrowia nabrzmiewa od miesięcy (zwłaszcza jeśli chodzi o wydatki na wynagrodzenia), a prostego wyjścia z niej nie ma. MZ ryzykuje strajkiem, który nawet w przypadku niektórych grup zawodowych mógłby doprowadzić do paraliżu systemu. A to z kolei oznaczałoby ogólnokrajowy problem dla rządu, który jesienią odzyskał inicjatywę, o czym pisaliśmy w „Rzeczpospolitej”.

Tymczasem szefowa MZ może liczyć tylko na niewielką grupkę swoich współpracowników. Ani oni, ani ona sama nie mają doświadczenia w ogólnokrajowej polityce. A to coś zupełnie innego niż skuteczne zarządzanie nawet największymi czy najważniejszymi procesami regionalnymi w ochronie zdrowia. 

W tej sytuacji zaczęły pojawiać się pogłoski, że sytuacja wywołuje coraz większą frustrację u samej szefowej resortu, nawet na granicy rezygnacji ze stanowiska. Według osób znających kuluary, takie słowa miały paść w rozmowach ze współpracownikami. Zapytaliśmy Ministerstwo Zdrowia o te pogłoski – resort udzielił twardego dementi.

Tu pojawia się pytanie, czy premier Donald Tusk na kilka dni przed dwuleciem rządu może sobie pozwolić na dymisję czy odejście szefowej newralgicznego resortu? W tej chwili trudno sobie to wyobrazić, ale polska polityka widziała nie takie zwroty akcji. Dla Tuska oznaczałoby to, że jego pomysł z lipca był błędny. Ale z drugiej strony tkwienie w dysfunkcyjnej sytuacji w przedwyborczym 2026 r. i wyborczym 2027 r. może przynieść jeszcze większe szkody w walce o wyborcze zwycięstwo.

Czytaj więcej

Ochrona zdrowia

Lewica chce likwidacji składki zdrowotnej. Proponuje nowy podatek

Nowa Lewica chce wkrótce pokazać kompleksową reformę systemu ochrony zdrowia i likwidację składki...

Maszeruj albo giń – strategia Tuska wobec ministrów

Problem resortu polega nie tylko na próbie rozbrojenia tykającej bomby w funduszach ochrony zdrowia, czy też na radzeniu sobie z pytaniami o kolejne rozwiązania w sprawie ochrony zdrowia publicznego (jak o regulacji rynku e-papierosów i saszetek nikotynowych już w ustawie UD213). Ale też na tym, że premier Tusk w sytuacjach kryzysowych niezmiennie kieruje się zasadą Legii Cudzoziemskiej: maszeruj albo giń. Albo minister i wiceminister potrafią wytrzymać presję mediów, środowiska i opozycji, albo nie i mogą odejść. I nie ma znaczenia, kto nim jest. Ani jak ważnym odcinkiem rządowego frontu zarządza.