? usług nabycia rozwoju technicznego, które mają polegać m.in. na prawidłowym odczytywaniu informacji z zapytania ofertowego dotyczących specyficznych wymagań technicznych potencjalnego kontrahenta, analizie spełnienia wymogów jakościowych klienta, w tym m.in. na wyborze metod i procesów do wytworzenia prototypu produktu, ocenie sposobu złożenia produktu, analizie spełnienia jakościowych wymogów kontrahenta, przedstawianiu koncepcji potrzebnych do produkcji narzędzi i maszyn, określeniu niestandardowych wymagań technicznych dla potrzebnych narzędzi i maszyn.
Spółka powzięła wątpliwość, czy do wydatków na nabycie ww. usług znajdzie zastosowanie ograniczenie wynikające z art. 15e ust. 1 pkt 1 ustawy CIT. Wnioskodawca, powołując się na językowe (słownikowe) definicje usług wskazanych w tym przepisie, stwierdził, że nabywane przez niego usługi nie mają charakteru usług doradczych, badania rynku, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, ubezpieczeń, gwarancji i poręczeń. Jednocześnie, zdaniem wnioskodawcy, nie są to również świadczenia o podobnym charakterze do usług wskazanych w tym przepisie. Tym samym, w ocenie wnioskodawcy nabywane przez niego usługi nie powinny podlegać limitowi, o którym mowa w art. 15e ust. 1 ustawy o CIT.
Organ nie zgodził się ze stanowiskiem wnioskodawcy. Posługując się również językowymi definicjami wybranych usług wskazanych w analizowanym przepisie, stwierdził dodatkowo, że jeżeli transakcja składa się z zespołu świadczeń i czynności, to powinno się uwzględniać ogół okoliczności, w jakich usługa jest wykonywana. Dodatkowo, wskazano, że w prawie podatkowym zasadą jest, iż o rodzaju czynności decyduje nie nazwa nadana przez strony, lecz rzeczywisty charakter czynności. W konsekwencji, biorąc pod uwagę czynności realizowane w ramach usług ofertowania sprzedaży i rozwoju technicznego, organ uznał je za świadczenia o podobnym charakterze do usług doradczych wymienionych w art. 15e ust. 1 ustawy o CIT. Czynności te posiadają bowiem cechy charakterystyczne dla usług doradczych, które przeważają nad elementami charakterystycznymi dla innych świadczeń (niewymienionych w analizowanym przepisie). Podstawą ich świadczenia jest bowiem zasób wiedzy opierający się np. na kompetencjach i doświadczeniu, a skutkiem ich świadczenia jest podzielenie się tą wiedzą ze świadczeniobiorcą. Tym samym, w ocenie organu, usługi objęte wnioskiem podlegają limitowaniu w zaliczaniu do kosztów uzyskania przychodów na mocy art. 15e ust. 1 ustawy o CIT.
Komentarz eksperta
Magdalena Piec, menedżer w zespole podatków międzynarodowych EY
W związku z wejściem z życie art. 15e ustawy CIT, od 1 stycznia 2018 r. podatnicy mierzą się z zadaniem odpowiedniej klasyfikacji usług nabywanych od podmiotów powiązanych dla potrzeb właściwego zastosowania art. 15e ustawy o CIT. Przepis ten wprowadził istotne dla wielu podmiotów ograniczenie w zaliczaniu takich usług do kosztów uzyskania przychodów.
Dla odpowiedniego zastosowania tego przepisu, w pierwszej kolejności kluczowe jest określenie czy nabywane usługi zaliczają się do którejś z kategorii usług objętych ograniczeniem. Z jednej strony, ustawa o CIT nie zawiera definicji legalnej ani nie wskazuje elementów charakterystycznych, typowych dla usług objętych tym ograniczeniem. Z drugiej strony przepis ten obejmuje również kategorię świadczeń o podobnym charakterze do usług objętych ograniczeniem. W konsekwencji, katalog usług, które mogą podlegać limitowi, jest otwarty, a poszczególne typy takich usług i ich cechy charakterystyczne mogą być interpretowane szeroko.
