Aby wnieść pismo, najpierw trzeba dopełnić czynności

[b]Tak postanowił Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi w wyroku z 10 września 2008 r., I SA/Łd 306/08[/b]

[srodtytul] Jaki jest problem[/srodtytul]

W piśmie skierowanym do dyrektora samodzielnego publicznego zakładu opieki zdrowotnej K.O. zwrócił się z prośbą o wydanie kserokopii historii choroby oraz wszelkiej dokumentacji medycznej dotyczącej zmarłego brata – Cz.O. Dyrektor odmówił.

Powołując się na art. 26 ust. 1 i 2 ustawy o prawach pacjenta i rzeczniku praw pacjenta, podkreślił, że po śmierci pacjenta prawo wglądu w dokumentację medyczną posiada osoba upoważniona przez pacjenta za życia lub legitymująca się pełnomocnictwem upoważniającym do zapoznania się z dokumentacją medyczną. W innych przypadkach dokumentacja udostępniana jest tylko na żądanie właściwych organów. K.O. wniósł bezpośrednio do WSA skargę na czynność dyrektora zakładu opieki zdrowotnej.

[srodtytul]Skąd to rozstrzygnięcie[/srodtytul]

WSA orzekł jednak, że skarga podlega odrzuceniu.

Sąd przypomniał, że zgodnie z art. 26 ust. 1 i 2 [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr;jsessionid=565D39AD9D02F6D414AD6ADE1345D8C6?id=306116]ustawy o prawach pacjenta i rzeczniku praw pacjenta[/link] podmiot udzielający świadczeń zdrowotnych udostępnia dokumentację medyczną pacjentowi lub jego przedstawicielowi ustawowemu bądź osobie upoważnionej przez pacjenta. Po śmierci pacjenta prawo wglądu w dokumentację medyczną ma osoba upoważniona przez pacjenta za życia.

W orzecznictwie sądowoadministracyjnym ugruntowany został pogląd, że zarówno udostępnienie dokumentacji medycznej przez zakład opieki zdrowotnej, jak i odmowa udostępnienia tej dokumentacji są czynnościami z zakresu administracji publicznej. Sprawa nie jest zatem załatwiana w drodze decyzji administracyjnej, gdyż takiej prawnej formy załatwienia sprawy ustawa nie przewiduje. Jest to więc sprawa, do której załatwienia nie mają zastosowania przepisy [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr;jsessionid=6156053E54E5B92F6759B0DE7F4EDDD8?id=133093]kodeksu postępowania administracyjnego[/link].

W przypadku zatem skargi na taką czynność ustawodawca przewidział szczególny tryb postępowania, którego wyczerpanie decyduje o dopuszczalności skargi do sądu administracyjnego. Tryb ten uregulowany został w art. 52 § 3 i art. 53 § 3 [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr;jsessionid=D8B9E39439C56A66A90B69ABA1F1D418?id=166935]prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi[/link].

Zgodnie z tym przepisem, jeżeli ustawa nie przewiduje środków zaskarżenia w sprawie będącej przedmiotem skargi, skargę na akty lub czynności można wnieść po uprzednim wezwaniu na piśmie właściwego organu do usunięcia naruszenia prawa – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o wydaniu aktu lub podjęciu innej czynności.

[wyimek]Wyczerpanie toku postępowania pozwala wnieść skargę[/wyimek]