Biuro podróży odpowiada za zmarnowany urlop

[b]Zmieni się to po orzeczeniu Sądu Najwyższego (sygnatura akt III CZP 79/10)[/b], który uznał w piątkowej uchwale, że taka rekompensata się należy.

Młodym ludziom, którzy podczas tygodniowego urlopu w Szarm el Szejk jedną noc spędzili w suterenie w pokoju dla służby, cztery na dostawce w jednym pokoju z nieznaną parą, sąd I instancji przyznał zwrot połowy ceny wycieczki (po 945 zł).

Jako podstawę wskazał art. 11a i art. 16a [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr?id=175244]ustawy z 1997 r. o usługach turystycznych[/link]. W myśl tego pierwszego organizator turystyki odpowiada za niewykonanie lub nienależyte wykonanie umowy o świadczenie usług turystycznych, chyba że powodem tego było wyłącznie: działanie lub zaniechanie klienta; działanie lub zaniechanie osób trzecich nieuczestniczących w wykonaniu usług przewidzianych w umowie, a działań tych lub zaniechań nie można było przewidzieć ani uniknąć; siła wyższa. Z art. 16a płynie dla organizatora obowiązek świadczenia zastępczego w razie niewykonania istotnej części programu. Jeśli jakość tego świadczenia jest niższa od umówionej, klient może żądać odpowiedniego obniżenia ceny.

[wyimek]Odszkodowanie za pozbawienie przyjemności podróży należy się także zdaniem ETS[/wyimek]

Sąd I instancji odmówił przyznania niefortunnym urlopowiczom zadośćuczynienia za naruszenie prawa do pełnej satysfakcji z wyjazdu, które określili jako swoje dobro osobiste.

Sąd II instancji, do którego apelację wniosły obie strony, zwrócił się do Sądu Najwyższego o wyjaśnienie, czy biuro podróży ponosi odpowiedzialność za szkodę niemajątkową w postaci „zmarnowania urlopu” i jaka jest prawna podstawa tej odpowiedzialności: art. 11a ustawy z 1997 r. czy też przepisy o ochronie dóbr osobistych. Orzecznictwo polskich sądów w tej kwestii nie było jednolite. Większość jednak odmawiała klientom biur podróży takiej rekompensaty. Teraz to się zmieni. Sąd Najwyższy potwierdził, że [b]organizator turystyki odpowiada także za niemajątkową szkodę klienta[/b]. Jako prawną podstawę wskazał art. 11a ustawy z 1997 r.

Zdaniem wiceprezesa Polskiej Izby Turystyki Stanisława Piśki orzeczenie to wpłynie na relacje biur podróży z klientami. Zmusi je do większej ostrożności, gdy chodzi o oferowaną jakość usług. Wymusi też większą troskę o dochowanie obiecanego standardu.

Prawo do odszkodowania za utratę przyjemności z podróży, za zmarnowany urlop potwierdził już w 2002 r. Europejski Trybunał Sprawiedliwości na tle dyrektywy w sprawie zorganizowanych podróży, wakacji i wycieczek (chodzi o wyrok ETS z 12 marca 2002 r., sygn. C-160/00, Simeone Leitner vs.TUI Deutschland). Wiąże ona także Polskę.

[ramka] [b] Czytaj też: [/b]

[ul][li][link=http://www.rp.pl/artykul/566706_Zaplaca-za-zmarnowane-urlopy.html]Biura podróży zapłacą za zmarnowane urlopy[/link][/li]

[li][link=http://www.rp.pl/artykul/243943,566734_Cos-wiecej-niz-kolorowe-parasolki.html]Coś więcej niż kolorowe parasolki[/link] - rozmowa z Małgorzatą Cieloch, rzecznikiem prasowym Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów[/li]