Tak orzekł Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w wyroku z 11 października 2017 r. (I SA/Gd 973/17).
W ramach prowadzonej działalności gospodarczej spółka dokonuje dostaw towarów dla kontrahentów mających siedziby w innych niż Polska krajach UE. Dostawy towarów organizowane są na zasadach Incoterms 2010-FCA. Towar jest transportowany do różnych punktów odbioru na terytorium UE. Spółka wystawia na rzecz kontrahentów faktury VAT, stosując stawkę zero proc. Przed opuszczeniem UE dostarczany towar jest często przez długi czas magazynowany przez kontrahenta na terenie Unii. Spółka nie uczestniczy bezpośrednio w wysyłce towaru poza UE, jednak jest świadoma, że ostatecznym krajem wywozu towarów jest kraj poza obszarem UE (spółka dopełnia również formalności związanych z rozpoczęciem celnej procedury wywozu towarów).
Spółka zwróciła się do organu podatkowego z pytaniem, czy opisane dostawy są wewnątrzwspólnotową dostawą towarów (dalej: WDT), do której spółka może zastosować stawkę zero proc. zgodnie z art. 42 ustawy o VAT. Zdaniem spółki dostawy towarów wykonywane na rzecz kontrahentów spełniają wszelkie warunki określone przepisami ustawy o VAT do uznania ich za WDT. W opinii spółki, czynność nie stanowi jednolitej transakcji eksportowej, gdyż transakcja dzieli się na dostawę na terytorium UE oraz wykonywany przez kontrahentów transport towarów poza terytorium UE, w którym spółka nie bierze udziału. Organ podatkowy w interpretacji z 10 marca 2017 r. (0461-ITPP3.4512.873.2016.2.AB) nie zgodził się ze stanowiskiem spółki i stwierdził, że dostawa towarów realizowana przez wnioskodawcę spełnia warunki do uznania jej za eksport towarów. Mimo iż czynności spełniają formalnie wymogi WDT (towar zostaje przetransportowany do innego kraju UE), to jednak w ramach rozpoczętej celnej procedury wywozu towarów dostawa towarów realizowana przez spółkę spełnia warunki do uznania jej za eksport towarów w rozumieniu ustawy o VAT, do której również można zastosować stawkę zero proc.
Sąd podzielił stanowisko zaprezentowane przez organ i oddalił skargę. Spółka ma wiedzę, że ostatecznym przeznaczeniem towaru nie jest inny kraj UE i odpowiedzialna jest za rozpoczęcie celnej procedury wywozu towarów. Spółka posiada dokumenty celne potwierdzające rozpoczęcie wywozu, a transport nie zostaje przerwany przez długotrwałe magazynowanie w innym kraju UE. Rozpoczęcie transportu następuje więc w kraju i w związku z tym mamy do czynienia z tzw. eksportem pośrednim (wywóz towarów dokonywany jest przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz).
Autorka jest współpracowniczką zespołu zarządzania wiedzą podatkową firmy Deloitte
