Obowiązujące od początku 2019 r. przepisy dotyczące poboru podatku u źródła komplikują rozliczenia przedsiębiorców. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej zgodził się jednak w interpretacji z 26 lipca 2019 r. (0111-KDIB2-3.4010.169. 2019. 2.MK), że nieodliczony podatek u źródła może być kosztem uzyskania przychodu.
Czytaj także: Wynagrodzenie członków zarządu w kosztach spółki - wyrok WSA
Sprawa dotyczyła spółki, która zajmuje się produkcją i handlem stalą. Spółka realizuje transakcje z nierezydentami, dla których zgodnie z art. 26 ust. 1 ustawy o CIT, staje się płatnikiem podatku dochodowego. Chodzi np. o zapłatę za wynajem środka transportu w zagranicznej podróży służbowej pracownika lub prawo do użytkowania innego urządzenia. Spółka nie ma możliwości potrącenia podatku u źródła od kwoty należnej zagranicznemu kontrahentowi, ponieważ transakcje realizuje na podstawie umów lub za pośrednictwem serwisów internetowych, gdzie jest zobowiązana do zapłaty określonej kwoty wynagrodzenia.
Ubruttowienie kwoty należności
W tej sytuacji spółka płaci podatek z własnych środków, ubruttawiając podstawę opodatkowania w taki sposób, aby po uiszczeniu pełnej kwoty zobowiązania kontrahentowi była ona zgodna z tym, co powinien otrzymać gdyby taki podatek został pobrany z zachowaniem przepisów. Do tej pory spółka nie uznawała tak „dopłaconej" kwoty podatku za koszt podatkowy. Zapytała, czy może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów kwotę ponoszonego przez nią samodzielnie ciężaru podatku u źródła z tytułu należności wypłacanych na rzecz nierezydentów. Jej zdaniem, kwota przekazanego do urzędu skarbowego podatku jest dla niej dodatkowym kosztem transakcji, poniesionym w celu uzyskania przychodów lub utrzymania albo zabezpieczenia źródeł przychodów.
Wyjaśniła, że ubruttowienie kwoty należności nie wynika z żadnych zapisów umowy i spółka nie zawiera z kontrahentami takich postanowień. Wydatek ten nie zostanie jej w żaden sposób zwrócony czy zrekompensowany ani przez kontrahenta, ani przez żadne inne podmioty czy instytucje.
