Czy przedstawicielom kontrahentów za udział w konferencji trzeba wystawić PIT-11

Organizując konferencje, w których biorą udział przedstawiciele kontrahentów nie wystawia się dla nich informacji PIT-11.

Publikacja: 03.07.2019 06:30

Czy przedstawicielom kontrahentów za udział w konferencji trzeba wystawić PIT-11

Foto: Adobe Stock

Spółka z o.o. w celu poprawy konkurencyjności na rynku oferowanych produktów podejmuje różnego typu działania o charakterze marketingowym, m.in. organizuje konferencje o charakterze szkoleniowym. Biorą w nich udział zarówno pracownicy spółki, jak i przedstawiciele jej kontrahentów, głównie odbiorców produktów oferowanych przez spółkę.

Celem organizacji konferencji jest zapoznanie obecnych, jak i przyszłych kontrahentów z gamą produktów oferowanych przez spółkę. Dodatkowo, dzięki organizacjom tego typu przedsięwzięć spółka ma możliwość budowania i podtrzymywania relacji z kontrahentami. Koszty organizacji konferencji oraz uczestnictwa w niej przedstawicieli kontrahentów ponosi spółka finansując udział przedstawicieli kontrahentów w szczególności: bilety lotnicze lub kolejowe związane z przelotem/przejazdem przedstawicieli kontrahentów do miejsca organizowania konferencji, zakwaterowanie uczestników, serwis kawowy oraz lunch.

Spółka w ramach konferencji organizuje i zapewnia uczestnikom dodatkowe atrakcje, np. zwiedzanie miasta, zwiedzania muzeum, uroczystą kolację. Czy przedstawiciele kontrahentów spółki (nieprowadzący działalności gospodarczej), którzy biorą udział w konferencji organizowanej przez spółkę uzyskują przychód z tytułu opłaconych przez nią świadczeń i czy w konsekwencji spółka ma obowiązek sporządzenia i przesłania do danego przedstawiciela i właściwego urzędu skarbowego informacji, o której mowa w art. 42a ustawy o PIT?

Zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania zawarta w art. 9 ust. 1 ustawy o PIT, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów zwolnionych z podatku oraz dochodów, od których zaniechano poboru podatku.

Czytaj też:

Czy kontrahent zapłaci PIT od prezentu na gwiazdkę

PIT: opłata za udział w branżowym spotkaniu integracyjnym nie jest kosztem uzyskania przychodów

Przychodami (...) są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń (zob. art. 11 ust. 1 ustawy o PIT).

Za przychody należy zatem uznać każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno formę pieniężną, jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika. Dla celów podatkowych nieodpłatne świadczenie obejmuje każde działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób, których skutkiem jest nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu – przysporzenie majątku innej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.

Wśród źródeł przychodów ustawa o PIT wyróżnia w art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o PIT, tzw. inne źródła, za które uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14 ustawy o PIT, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12–14 i art. 17 ustawy o PIT. Użycie w art. 20 ust 1 ustawy o PIT sformułowania „w szczególności", wskazuje, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w art. 20 ust. 1 ustawy o PIT. Oznacza to, że przychodem z innych źródeł będzie każde przysporzenie majątkowe, mające konkretny wymiar finansowy, otrzymane jako świadczenie pieniężne, rzeczowe lub też jako świadczenie nieodpłatne, czy częściowo odpłatne (art. 20 ust. 1 w zw. z art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o PIT).

Przepisy ustawy o PIT nie zawierają definicji nieodpłatnych świadczeń, o których mowa w art. 11 ust. 1 i art. 20 ust. 1 ustawy.

NSA w uchwałach z 18 listopada 2002 r. (FPS 9/02) oraz z 16 października 2006 r. (FPS 1/06) oraz z 24 maja 2010 r. (II FPS 1/10), uznał, że termin „nieodpłatne świadczenie" ma „szerszy zakres niż w prawie cywilnym, obejmuje bowiem wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób prawnych (lub fizycznych), których skutkiem jest nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu przysporzenie majątku tej osobie, mające konkretny wymiar finansowy".

Kwestia rozumienia pojęcia „innych nieodpłatnych świadczeń" – w kontekście świadczeń pracowniczych – była również przedmiotem analizy Trybunału Konstytucyjnego, który w wyroku z 8 lipca 2014 r. (TK 7/13), który stwierdził, że za przychód pracownika mogą być uznane świadczenia, które:

- po pierwsze, zostały spełnione za zgodą pracownika (skorzystał z nich w pełni dobrowolnie),

- po drugie, zostały spełnione w jego interesie (a nie w interesie pracodawcy) i przyniosły mu korzyść w postaci powiększenia aktywów lub uniknięcia wydatku, który musiałby ponieść,

- po trzecie, korzyść ta jest wymierna i przypisana indywidualnemu pracownikowi (nie jest dostępna w sposób ogólny dla wszystkich podmiotów).

W ocenie Trybunału Konstytucyjnego, obiektywne kryterium – wystąpienia po stronie pracownika przysporzenia majątkowego (korzyści) – nie jest natomiast spełnione, gdy pracodawca proponuje pracownikom udział w spotkaniach integracyjnych czy szkoleniowych, choćby organizowanych poza miejscem pracy (imprezy wyjazdowe). W tym przypadku, nawet jeśli pracownik uczestniczy w spotkaniu (konferencji, szkoleniu) dobrowolnie, po jego stronie nie pojawia się korzyść, choćby w postaci zaoszczędzenia wydatku. Natomiast bez elementu realnego w postaci otrzymania korzyści przez pracownika nie uzyskuje on przychodu; nie występuje zdarzenie, z którym ustawa wiąże powstanie obowiązku podatkowego. Tym bardziej, bez skonkretyzowanego i indywidualnie przypisanego świadczenia, brak podstaw do określenia jego wysokości. Tak więc, udział w spotkaniu (wyjeździe) integracyjnym czy szkoleniu zaoferowanym przez pracodawcę pracownikom, nie oznacza uzyskania przychodu przez pracownika, gdyż (...) nie ma podstaw, by świadczenie adresowane do wszystkich przypisać indywidualnym uczestnikom, jako ich wymierną korzyść.

Uwaga! Zawarte w tym Trybunału Konstytucyjnego wskazania (odnoszące się do pracowników) – mogą stanowić wskazówkę przy ustalaniu ewentualnego przychodu z tytułu nieodpłatnych świadczeń dla osób niebędących pracownikami.

Zatem należy przyjąć, że mimo bardzo szerokiego ujęcia w art. 20 ust. 1 ustawy o PIT przychodów z tzw. innych źródeł, nie każde świadczenie spełnione na rzecz osoby fizycznej, bez ustalonej za nie zapłaty, jest świadczeniem podlegającym opodatkowaniu PIT.

W analizowanej sprawie należy zatem stwierdzić, że organizowanie przez spółkę konferencji dla pracowników kontrahentów (osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej) nie rodzi po ich stronie przychodu podatkowego. W konsekwencji, na spółce nie będą ciążyły obowiązki płatnika oraz obowiązki informacyjne w stosunku do tych osób biorących udział w tych konferencjach.

Zaprezentowane stanowisko podzielają organy podatkowe (interpretacja indywidualna Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej z 29 kwietnia 2019 r., 0113-KDIPT2-3.4011.129.2019.1.GG).

Autor jest doradcą podatkowym

Podstawa prawna: ustawa z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. DzU z 2018 r., poz. 1509 ze zm.)

Spółka z o.o. w celu poprawy konkurencyjności na rynku oferowanych produktów podejmuje różnego typu działania o charakterze marketingowym, m.in. organizuje konferencje o charakterze szkoleniowym. Biorą w nich udział zarówno pracownicy spółki, jak i przedstawiciele jej kontrahentów, głównie odbiorców produktów oferowanych przez spółkę.

Celem organizacji konferencji jest zapoznanie obecnych, jak i przyszłych kontrahentów z gamą produktów oferowanych przez spółkę. Dodatkowo, dzięki organizacjom tego typu przedsięwzięć spółka ma możliwość budowania i podtrzymywania relacji z kontrahentami. Koszty organizacji konferencji oraz uczestnictwa w niej przedstawicieli kontrahentów ponosi spółka finansując udział przedstawicieli kontrahentów w szczególności: bilety lotnicze lub kolejowe związane z przelotem/przejazdem przedstawicieli kontrahentów do miejsca organizowania konferencji, zakwaterowanie uczestników, serwis kawowy oraz lunch.

Pozostało 89% artykułu
2 / 3
artykułów
Czytaj dalej. Subskrybuj
Konsumenci
Sąd Najwyższy orzekł w sprawie frankowiczów. Eksperci komentują
Prawo dla Ciebie
TSUE nakłada karę na Polskę. Nie pomogły argumenty o uchodźcach z Ukrainy
Praca, Emerytury i renty
Niepokojące zjawisko w Polsce: renciści coraz młodsi
Prawo karne
CBA zatrzymało znanego adwokata. Za rządów PiS reprezentował Polskę
Aplikacje i egzaminy
Postulski: Nigdy nie zrezygnowałem z bycia dyrektorem KSSiP