Do Komisji Etyki Reklamy wpłynęła skarga o sygn. K/52/15, której przedmiotem była reklama telewizyjna znanej restauracji fast-food.
Skarżąca podniosła, że spot reklamowy przedstawia uczniów z nauczycielem wychowania fizycznego, którzy po lekcjach idą do restauracji.
Konsumentka, która złożyła skargę jest zwolenniczką zdrowego i aktywnego życia. W skardze podkreśla, że współpracuje z młodymi ludźmi, którzy wizualnie odbiegają od młodzieży z reklamy, a ich wygląd jest niepokojący. Ponadto wskazuje, że co trzecie dziecko ma zwolnienie z WF-u. Wobec czego przedmiotowa reklama nie powinna być kierowana do młodych ludzi.
Skargę przedstawiał i poparł arbiter-referent. Wniósł o uznanie jej za sprzeczną z art. 2 ust. 1 Kodeksu Etyki Reklamy, z uwagi na to, że reklama nie była prowadzona w poczuciu odpowiedzialności społecznej oraz zgodnie z dobrymi obyczajami. Ponadto, wniósł o uznanie reklamy za niezgodną z art. 1 Załącznika 2 do kodeksu w myśl którego, „reklama produktów żywnościowych nie może być kierowana bezpośrednio do dzieci, które nie ukończyły 12 roku życia.".
Skarżony złożył w pisemnej odpowiedzi informuje, że nie zgadza się z przedstawionym zarzutem, jakoby wyemitowanie reklamy naruszało dobre obyczaje, poczucie odpowiedzialności społecznej lub zasady uczciwej konkurencji. Całkowicie niezrozumiałym dla firmy jest także zarzut, że telewizyjna reklama oferty 2 FOR U skierowana była bezpośrednio do dzieci, które nie ukończyły 12 roku życia.
