Brak konkretnej definicji delegowania na poziomie przepisów unijnych może powodować rozbieżności w stosowaniu przepisów Rozporządzenia UE w poszczególnych państwach członkowskich UE/EOG/Szwajcarii i uznanie za oddelegowanie każdego przypadku wykonywania przez pracownika pracy za granicą, niezależnie od długości jego trwania (nawet jednodniowego).
Tylko niewielka liczba krajów doprecyzowała na gruncie swojego ustawodawstwa wewnętrznego lub praktyki minimalne okresy, dla których wymagają one posiadania zaświadczenia A1 dla pracownika delegowanego na ich terytorium. Dla przykładu w Finlandii i na Cyprze jest to miesiąc. W pozostałych krajach takie zaświadczenia mogą teoretycznie być wymagane nawet w przypadku jednodniowych podróży.