Z pytaniem prawnym do Trybunału zwrócił się Sąd Rejonowy Poznań-Grunwald i Jeżyce w Poznaniu. Chodzi o przepisy ustawy o komornikach, które nie przewidują odrębnej stawki opłaty stałej za opróżnienie lokalu mieszkalnego z rzeczy i osób w sytuacji, gdy dłużnik po wezwaniu przez komornika dobrowolnie wykonuje obowiązek w wyznaczonym terminie.
Poznański sąd nabrał wątpliwości w sprawie dwóch dłużniczek, które zaskarżyły postanowienie komornika ustalające wysokość kosztów postępowania egzekucyjnego.
W marcu 2013 roku wierzyciel zgłosił się do komornika o wszczęcie przeciwko dłużniczkom egzekucji polegającej m.in. na opróżnieniu, opuszczeniu i wydaniu zajmowanego przez nie mieszkania. Komornik wezwał kobiety do dobrowolnego wykonania tego obowiązku pod rygorem przymusowego wprowadzenia wierzyciela w posiadanie lokalu.
W maju 2013 roku wierzyciel poinformował komornika, że dłużniczki dobrowolnie wydały lokal. W takiej sytuacji komornik odstąpił od zaplanowanych czynności i ustalił koszty postępowania egzekucyjnego, którymi obciążył dłużniczki.
Przypomnijmy, iż opłata stała określona w art. 51 ust. 1 pkt 3 ustawy o komornikach sądowych i egzekucji wynosi 40 proc. przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego za opróżnienie lokalu z rzeczy lub osób, z tym że odrębną opłatę pobiera się od każdego pomieszczenia, przy czym w przypadku mieszkań takiej odrębnej opłaty nie pobiera się od pomieszczeń stanowiących: przedpokoje, alkowy, korytarze, werandy, łazienki, spiżarnie, loggie i tym podobne.
