To sedno najnowszego orzeczenia Sądu Najwyższego.
Nieco inaczej wygląda rozliczenie z prawnikiem z wyboru, bo jego łączy umowa z klientem i liczy się gównie wykonanie woli klienta, ale i tu nie ma zapłaty za fuszerkę.
Kwestia ta wynikła w sprawie o zapłatę, jaką bank wytoczył na tle umowy kredytu konsumenckiego, ale już na etapie skargi kasacyjnej pozwanego, której Sąd Najwyższy w osobie sędzi Beaty Janiszewskiej na tzw. przedsądzie odmówił przyjęcia do merytorycznego rozpoznania.
Kasacja z kilku ogólników
Jak wskazała sędzia w uzasadnieniu, stanowisko reprezentującego pozwanego pełnomocnika z urzędu (radcy prawnego) sprowadzało się do wskazania kilku niesprecyzowanych naruszeń prawa przez sąd niższej instancji oraz wyrażenia opinii o dopuszczaniu się przez banki nieokreślonych bliżej nadużyć wobec konsumentów.
Te obawy potwierdzać mają ujawniane liczne przypadki stosowania przez banki w umowach z konsumentami klauzul niedozwolonych, skutkujących nadmiernym ich obciążeniem finansowym. Tymczasem skarga powinna wskazywać wywód prawny wyjaśniający, czym wyraża się jej oczywista zasadność, bo na tej podstawie została wniesiona.
Czytaj więcej
Pełnomocnik banku nie może usprawiedliwiać spóźnienia zbyt dużą liczbą spraw frankowych – uznał Sąd Najwyższy.
W tej sytuacji Sąd Najwyższy odmówił też radcy prawnemu przyznania od Skarbu Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej pozwanemu.
– Wniesienie oczywiście nieuzasadnionego środka zaskarżenia koliduje z zasadami profesjonalizmu i nie stanowi udzielenia pomocy prawnej, a pogląd ten należy odnieść także do przedsądowego etapu oceny skarg kasacyjnych, z tym zastrzeżeniem, że na wspomnianym etapie badaniu nie podlega zasadność skargi, lecz wykazanie przez skarżącego, że w sprawie wystąpiła jedna z przyczyn kasacyjnych uzasadniających przyjęcie skargi do rozpoznania. Ocena sposobu sporządzenia tej skargi, w tym wywodów na rzecz jej zasadności, nie przemawia za stwierdzeniem, że zasadne byłoby wydatkowanie środków publicznych na wynagrodzenie pełnomocnika świadczącego skarżącemu pomoc prawną z urzędu – wskazała sędzia Beata Janiszewska.
Lojalny prawnik
To okazja do pytania, co byłoby w takiej sytuacji z prawnikiem z wyboru, który zrobił podobne błędy. Klientowi, które przegrał sprawę, sąd nie zasądzi zwrotu kosztów procesu, w tym pełnomocnika. Jak ma się więc z nim rozliczać?
Unikalna oferta
Tylko 5,90 zł/miesiąc
Mecenas Paweł Michalski z kancelarii Sendero wskazuje, że pełnomocnik ma obowiązek działać w interesie klienta i w niejednoznacznych sprawach składać środki zaskarżenia, a sąd nie powinien pozbawiać go wynagrodzenia. Jeśli go jednak pozbawił, to jest to ryzyko prawnika i jego klienta i rozliczenia między nimi.
Jeżeli prawnik prawidłowo wykonał umowę z klientem, a więc także dobrze mu doradził, to mu się należy wynagrodzenie. Jeśli tej staranności prawnik nie dochował, to klient może mu zmniejszyć wynagrodzenie, a nawet pozwać o odszkodowanie, ale to będzie już odrębny proces, i takie się zdarzają.
Sygnatura akt: I CSK 53/22
Roman Nowosielski
adwokat
Prowadzenie sprawy wymaga od prawnika szczególnej staranności, w tym uprzedzenia klienta o ryzyku wiążącym się z wniesieniem danego środka, w szczególności obarczonego tyloma ograniczeniami, jak skarga kasacyjna. Jeżeli pełnomocnik uznaje, że nie ma szans na przyjęcie skargi kasacyjnej, to powinien odmówić jej sporządzenia. Jeśl jednak i klient chce, by została wniesiona, to powinien odebrać od niego pisemne oświadczenie, że został pouczony o ryzyku. Wtedy prawnikowi należy się wynagrodzenie, jakie ustalono w umowie. A jeśli prawnik nie ostrzegł klienta lub wniósł wadliwy środek, to nie wykonał umowy i zapłata mu się nie należy.
