Tak uznał Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w wyroku z 16 kwietnia 2014 r. (II SA/Gl 1462/13).
Pismem skierowanym do starosty inwestorzy zgłosili zamiar budowy parterowego budynku gospodarczego o powierzchni poniżej 25 mkw. Dołączona do pisma mapa ilustrowała posadowienie budynku w granicy z działką sąsiednią. Zgodnie z wypisem z planu miejscowego działka, na której miał być posadowiony budynek, leżała w terenie oznaczonym jako przeznaczony pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną. Jednocześnie plan miejscowy dopuszczał sytuowanie w granicy działki budowlanej budynków gospodarczych na terenach w taki sposób oznaczonych.
Starosta wydał postanowienie, w którym powołując się na art. 30 ust. 2 prawa budowlanego, nałożył na inwestorów obowiązek zmiany lokalizacji budynku poprzez odsunięcie go od granicy z działką sąsiednią, wyznaczając w tym celu odpowiedni termin. Wobec nieusunięcia przez inwestorów nieprawidłowości w terminie starosta wydał decyzję, w której wniósł na podstawie ?art. 30 ust. 2 prawa budowlanego sprzeciw od dokonanego zgłoszenia. Uznał bowiem, że realizacja budynku w granicy powoduje objęcie sąsiedniej działki obszarem oddziaływania i inwestycja wymaga pozwolenia na budowę.
W odwołaniu od tej decyzji inwestorzy zwrócili uwagę, że dopuszczalne jest sytuowanie budynku w granicy, jeśli dopuszcza to plan miejscowy, co w sprawie ma miejsce. Ponadto ze względu na funkcję i powierzchnię budynku planowana inwestycja może być realizowana ?w trybie zgłoszenia (art. 29 ust. 1 pkt 2 i art. 30 ust. 1 pkt 1 prawa budowlanego).
Rozpoznający sprawę wojewoda wydał decyzję, którą uchylił decyzję starosty w całości i orzekł o wniesieniu sprzeciwu wobec dokonanego zgłoszenia oraz o nałożeniu obowiązku uzyskania przez inwestorów pozwolenia na budowę. Wojewoda wyjaśnił, że decyzja starosty jest wadliwa, podobnie jak postanowienie nakładające obowiązek w trybie art. 30 ust. 2 prawa budowlanego odsunięcia budynku od granicy. Przepis ten nie daje bowiem podstaw do żądania wprowadzenia zmian w zakresie lokalizacji obiektu, uprawnia jedynie do żądania uzupełnienia dokumentacji, ta była jednak w sprawie kompletna. Nie było zatem podstaw do wniesienia sprzeciwu na podstawie art. 30 ust. 2 prawa budowlanego, ze względu na nieuzupełnienie w terminie zgłoszenia. Zasadne jest natomiast wniesienie sprzeciwu i nałożenie obowiązku uzyskania pozwolenia na budowę na podstawie art. 30 ust. 5 i ust. 7 pkt 4 prawa budowlanego. Ze względu na lokalizację w granicy obiekt może spowodować wprowadzenie, utrwalenie bądź zwiększenie ograniczeń lub uciążliwości dla terenów sąsiednich.
