Takie stanowisko wyraził Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 25 marca 2015 r. (II FSK 349/13). W sprawie tej NSA zajmował się konwersją dokonywaną na zasadach ogólnych, bez zastosowania przepisów prawa upadłościowego i naprawczego.
Czego dotyczyły wątpliwości...
Rozpatrywana sprawa dotyczyła spółki, która zamierzała przeprowadzić konwersję wierzytelności wobec spółki córki na udziały w tej spółce. Wystąpiła w związku z tym o interpretację indywidualną i zadała pytanie, w jaki sposób powinna ustalić koszty uzyskania przychodu w momencie zbycia objętych w ten sposób udziałów.
Spółka stała na stanowisku, że kosztem uzyskania przychodu będzie w takim przypadku równowartość wydatków poniesionych na objęcie udziałów (art. 16 ust. 1 pkt 8 ustawy o CIT). Ze stanowiskiem tym nie zgodził się organ podatkowy. Wyjaśnił, że w przypadku konwersji wierzytelności z tytułu umowy pożyczki na kapitał zakładowy mamy do czynienia z zamianą wierzytelności na inne prawo majątkowe. W związku z tym nie można uznać takiej operacji za wkład pieniężny, bo za taki uważa się jedynie wpłatę pieniądza (gotówki) lub przelew bankowy.
Z tego powodu, w opinii organu podatkowego, konwersję wierzytelności na kapitał należało utożsamić z wniesieniem wkładu niepieniężnego (aportu). W konsekwencji za koszt uzyskania przychodów ze sprzedaży objętych w ten sposób udziałów należy uznać jedynie wartość nominalną udziałów objętych w zamian za aport. Spółka zaskarżyła to rozstrzygnięcie.
...i jak zostały rozstrzygnięte
WSA w Warszawie oddalił skargę spółki, argumentując, że ustawodawca wyraźnie rozgraniczył wkład pieniężny od niepieniężnego, decydując, że wkładem pieniężnym może być tylko gotówka wniesiona do kasy spółki lub wpłacona na jej konto. Przychylił się jednocześnie do stanowiska organu podatkowego, zgodnie z którym konwersja wierzytelności wobec spółki na udziały w jej kapitale oznacza wniesienie do tej spółki wkładu niepieniężnego w postaci wierzytelności, niezależnie od kwalifikacji takiej czynności w prawie cywilnym (jako potrącenia, nowacji, przelewu wierzytelności czy zwolnienia z długu). Sąd przytoczył również wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 28 lutego 2005 r. (FSK 1434/ 04) prezentujący analogiczne stanowisko.