Treść dostępna jest dla naszych prenumeratorów!
Kontynuuj czytanie tego artykułu w ramach e-prenumeraty Rzeczpospolitej. Korzystaj z nieograniczonego dostępu i czytaj swoje ulubione treści w serwisie rp.pl i e-wydaniu.
Zbycie środka trwałego sfinansowanego kredytem
Wiele firm zmagając się z wyzwaniami jakie stawia im aktualna rzeczywistość biznesowa, rozporządza aktywami, sfinansowanymi za pośrednictwem instrumentów finansowych, w celu poprawy tzw. płynności finansowej. Decydując się na zbycie środka trwałego finansowanego kredytem, w pierwszej kolejności należy przeprowadzić analizę w celu uniknięcie negatywnych konsekwencji podatkowych.
Należy zauważyć, że za środek trwały zgodnie z art. 22a ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: ustawa o PIT), możemy uznać: budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością, maszyny, urządzenia i środki transportu, inne przedmioty o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1 ustawy o PIT. Z przepisu tego również jasno wynikają przesłanki, które należy spełnić, aby określony środek trwały należał do majątku firmy.
Pozostało 91% artykułu
