Tak orzekł Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 7 marca 2018 r. (II FSK 531/16).
Spółka wystąpiła o wydanie interpretacji w sprawie dotyczącej podatku od nieruchomości. We wniosku wskazała, że wybudowała na terenie portu morskiego infrastrukturę związaną z portem morskim. Na postawie umowy dzierżawy oddała elementy wybudowanej infrastruktury portowej w dzierżawę. Zdaniem podatnika, wybudowane budowle należy traktować jako budowle infrastruktury portowej korzystającej ze zwolnienia przewidzianego w art. 7 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych (dalej: upol), ponieważ spełnione zostały wszystkie warunki pozwalające na skorzystanie ze zwolnienia podatkowego, w tym: warunek ogólnodostępności, warunek świadczenia usług związanych z korzystaniem z infrastruktury portowej, warunek umiejscowienia budowli w granicach portu i ich związek z funkcjonowaniem portu.
Organ nie zgodził się ze stanowiskiem spółki i powołując się na definicję infrastruktury portowej, wskazał, że budowle nie spełniają warunku ogólnej dostępności oraz warunku przeznaczenia ich do świadczenia usług związanych z korzystaniem z infrastruktury portowej. Są one bowiem przeznaczone do wyłącznego korzystania przez operatora terminalu. Ponadto nie wykazano, aby obiekty budowlane były przeznaczone przez podmiot zarządzający portem do wykonywania zadań obejmujących usługi związane z korzystaniem z infrastruktury portowej.
Spółka zaskarżyła tę interpretacje do WSA w Szczecinie, który rozpoznając sprawę 18 listopada 2015 r. (I SA/Sz 973/15), przychylił się do stanowiska spółki i uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną. Organ interpretacyjny wniósł na ten wyrok skargę kasacyjną do NSA.
NSA zgodził się z rozstrzygnięciem WSA w Szczecinie i oddalił skargę kasacyjną organu. Wskazał, że jakkolwiek upol nie definiuje pojęcia 'infrastruktura portowa', to jednak znajdzie tu zastosowanie definicja określona w ustawie z 20 grudnia 1996 r. o portach i przystaniach morskich, a organ nie wykazał dlaczego miałoby być inaczej. Argument, że obiekty mają charakter strategiczny dla interesów państwa nie przesądza tego, że nie możemy mieć do czynienia z ogólnodostępnością, bo sama możliwość ich dzierżawy wskazuje na tę cechę. NSA powołał się również na bogate orzecznictwo wskazujące na to, że oddanie w dzierżawę nie pozbawia przesłanki realizacji przez podmiot wydzierżawiający zadań, o których mowa w art. 7 ust. 1 pkt 2 upol.