Prezydent Lublina na podstawie art. 104 ust. 2 pkt 1 i 2 [link=http://aktyprawne.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr?id=178080]prawa o ruchu drogowym[/link] zakazał jednej z lubelskich firm prowadzenia szkolenia kierowców oraz wydał tzw. decyzję związaną o skreślaniu jej z rejestru przedsiębiorców prowadzących taką działalność.

Uzasadnił, że szkolenie odbywało się niezgodnie z obowiązującym programem (w kilku przypadkach nie przeprowadzono egzaminu wewnętrznego teoretycznego po zakończeniu kursu, były też nieprawidłowości w dokumentacji). Ponadto dwukrotnie ośrodek wydał zaświadczenie o ukończeniu kursu niezgodnie ze stanem faktycznym. Tym samym rażąco naruszył warunki wykonywania działalności gospodarczej – prowadzenia ośrodka szkolenia kierowców. Samorządowe kolegium odwoławcze utrzymało decyzję prezydenta, argumentując, że rażącym naruszeniem warunków wykonywania takiej działalności gospodarczej jest przynajmniej jednorazowe udowodnienie przeprowadzenia szkolenia w sposób niezgodny z obowiązującym programem, a także przynajmniej jednokrotne wydanie niezgodnego ze stanem faktycznym zaświadczenia o ukończeniu szkolenia.

Przedsiębiorca w skardze do sądu dowodził, że nieprawidłowości nie miały charakteru rażącego, ale incydentalny i mało istotny. W jednym z zaświadczeń błędnie podsumowano ilość przejeżdżonych godzin, a brakujące cztery godziny jazdy zrealizowano po wezwaniu kursanta, tak że w momencie przystąpienia do egzaminu państwowego miał on wyjeżdżone wymagane 30 godzin. W pozostałych przypadkach nieprawidłowości w dokumentacji wyniknęły z błędów ludzkich i niezamierzonego działania.

[b]WSA w Lublinie oddalił skargę, podzielając interpretację dokonaną przez SKO (sygn. III SA/Lu 264/08)[/b]. Podkreślił, że ustawodawca sformułował przepis art. 104 ust. 2 jednoznacznie restrykcyjnie, dlatego bez znaczenia jest, że stwierdzonych naruszeń było niewiele, a ich ciężar gatunkowy niski. Każde bowiem naruszenie, które dotyczy określonej materii, zostało przez ustawodawcę uznane za kwalifikowane.

Sąd wskazał, że organ wydający decyzje nie może dokonywać własnej oceny, czy stwierdzone naruszenie należy uznać za rażące czy też mniej znaczące. Ma tylko badać, czy wyczerpuje znamiona określone w ustawie, a więc czy dotyczy kursu niezgodnego z obowiązującym programem szkolenia lub polega na wydaniu niezgodnego ze stanem faktycznym zaświadczenia o ukończeniu szkolenia.