Pomysł Lewicy i Polski 2050 na asystencję osób z niepełnosprawnościami. Czy potrzebny?

Złożony w Sejmie przez kluby Polski 2050 i Lewicy projekt ustawy o asystencji osobistej osób z niepełnosprawnościami, to trzecia z kolei propozycja legislacyjna, której celem jest przeforsowanie obiecanych już dawno rozwiązań pozwalających takim osobom na godne życie. O tych próbach wprowadzenia zmian wielokrotnie pisaliśmy już na łamach „Rzeczpospolitej”.

Można powiedzieć, że mamy do czynienia z klęską urodzaju, bo do izby niższej parlamentu lada dzień trafić ma również zapowiadany od miesięcy projekt rządowy, a w sejmowej komisji utknął dodatkowo ten prezydencki, przygotowany jeszcze za czasów urzędowania Andrzeja Dudy.

Jednak zdaniem przewodniczącego Polskiego Forum Osób z Niepełnosprawnościami dr. Krzysztofa Kurowskiego, projekt rządowy w toku podjętych nad nim prac został już tak "poszkodowany", że to w tym poselskim – bazującym na poprzedniku, ale o pełniejszym zakresie – widzi on realną szansę na realizację postulatów gabinetu Donalda Tuska. 

– W związku z tym osobiście bardzo się cieszę, że projekt poselski, który będzie musiał stać się przedmiotem poselskich prac, został zgłoszony. Daje to bowiem szansę na prawdziwą ustawę o asystencji osobistej, zgodną z Konwencją ONZ o prawach osób z niepełnosprawnościami, a nie wydmuszkę, która najprawdopodobniej wyjdzie jako projekt rządowy – komentuje przewodniczący. 

Czytaj więcej

Niepełnosprawni

Osoby z niepełnosprawnościami domagają się ustawy o asystencji. Padła data

Środowiska osób z niepełnosprawnościami z niepokojem przyglądają się burzliwym losom rządowego pr...

Poselski projekt ustawy o asystencji dla osób z niepełnosprawnościami. Czym różni się od propozycji rządu i prezydenta? 

Co proponują posłowie Lewicy i Polski 2050, odpowiadając na opóźnienia w realizacji jednego ze „100 konkretów na 100 dni” rządu? Przede wszystkim możliwość samodzielnego wyboru przez osoby z niepełnosprawnościami wykwalifikowanych i doświadczonych asystentów, a także waloryzację stawek ich wynagrodzenia. Z ich usług korzystać mogliby też ubezwłasnowolnieni.

Miesięczne wsparcie wynosiłoby maksymalnie 80 godz. – dla nastolatków od 13. do 18. roku życia, a dla pełnoletnich, do 65. roku życia – 240 godz. Niewykorzystane przez nich godziny – jak proponują posłowie – przechodziłyby na kolejny miesiąc i musiałyby zostać wykorzystane do końca roku.

Cel wszystkich projektów jest taki sam: zapewnić osobom z niepełnosprawnościami prawo do godnego życia. To też realna szansa na powrót na rynek pracy tysięcy opiekunów, głównie kobiet, które sytuacja życiowa zmusiła do całkowitego poświęcenia się potrzebującym bliskim.

Czytaj więcej

Niepełnosprawni

Prawem osób z niepełnosprawnościami jest upominanie się o maksimum

Zatrudnianie asystentów osobistych w sposób, w jaki chce robić to rząd, może być trudne ze względ...

„Cóż osobie na wózku z tego, że będą schrony, skoro z czwartego piętra bez windy nie będzie miał jej kto znieść?”

Posłanki Lewicy i Polski 2050, podczas konferencji prasowej, w trakcie której zaprezentowały propozycje swoich klubów, zadeklarowały pełną gotowość do wspólnej pracy nad wszystkimi trzema projektami. Podkreślały, że Polska pozostaje dziś jednym z nielicznych krajów w UE, w którym nie ma systemowej pomocy, a jedyne, na co mogą liczyć osoby z niepełnosprawnościami to nieregularne „wsparcie projektowe”. 

Pytane przez dziennikarzy, co jest przyczyną przeciągających się prac nad rozwiązaniami rządowymi przyznały, że chodzi głównie o masowe wydatki na obronność. – Cóż osobie z niepełnosprawnością na wózku z tego, że będą schrony, skoro z czwartego piętra bez windy nie będzie miał jej kto znieść? – pytała retorycznie posłanka Lewicy Anna Maria Żukowska. I podsumowała, że część środków musi zostać wykorzystanych również na ten cel.