Decydujące znaczenie miało w tym przypadku ustalenie, kto jest organizatorem transportu, jeśli koszty ponosi trzeci podmiot w łańcuchu, ale pierwszy wykonuje czynności związane z organizacją tego transportu. Organ w interpretacji wskazał, że to, który podmiot jest obciążany kosztami transportu, nie ma wpływu na ustalenie kto jest jego faktycznym organizatorem. Zakres czynności, jakie podejmuje wnioskodawca, czyli kontakt z przewoźnikiem oraz zaangażowanie w techniczne przygotowanie transportu przesądziły o tym, że to wnioskodawca powinien zostać uznany za organizatora transportu. ?
Klaudia Kurzawińska-Butt doradca podatkowy, starsza konsultantka w dziale doradztwa podatkowego Deloitte
Każda dostawa realizowana w transakcji łańcuchowej traktowana jest odrębnie. To oznacza, że odrębnie ustalane jest miejsce dostawy, przy czym tylko jedna z dostaw może zostać uznana za wewnątrzwspólnotową. W tym zakresie kluczowe znaczenie ma ustalenie, kto może zostać uznany za organizatora transportu. Jeśli będzie to pierwszy podmiot w łańcuchu, jak w komentowanej interpretacji, wówczas to dla jego dostawy można zastosować stawkę zero proc. VAT. Organy jednoznacznie wskazują, że nie ma znaczenia to, który podmiot ponosi koszty transportu. Tym samym, omawiana interpretacja wpisuje się w ugruntowaną już linię interpretacyjną. Problem w ustaleniu dostawy ruchomej może pojawić się jednak w przypadku, kiedy organizatorem transportu byłby podmiot „środkowy" (lub któryś z podmiotów w środku łańcucha), który jest jednocześnie odbiorcą i dostawcą. Wówczas, w celu określenia, która z transakcji powinna być uznana za transakcję ruchomą, konieczne może okazać się wzięcie pod uwagę wszystkich argumentów i całokształtu okoliczności transakcji, w tym: umowy czy porozumienia zawarte pomiędzy poszczególnymi podmiotami uczestniczącymi w łańcuchu dostaw, moment przeniesienia na odbiorcę prawa do dysponowania danymi towarami jak właściciel (w jakim momencie następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel przez nabywcę na rzecz kolejnego podmiotu w łańcuchu), zamiar podmiotów co do transportowania towarów, użyte w transakcji numery podatników VAT. Pomocne mogą być przy tym warunki Incoterms. Biorąc pod uwagę, że dostawy łańcuchowe mogą dotyczyć dwóch lub więcej krajów, a kwestie dotyczące ustalenia organizatora transportu nie są uregulowane w przepisach dyrektywy VAT ani ustawy o VAT, wówczas mogą pojawić się wątpliwości, która dostawa może zostać uznana za ruchomą. W celu wyeliminowania wątpliwości, w grudniu 2018 r. został opublikowany projekt zmian w dyrektywie VAT (które mają obowiązywać od 1 stycznia 2020 r.). Projekt zakłada, że w przypadku gdy te same towary są przedmiotem kolejnych dostaw oraz są wysyłane lub transportowane z jednego państwa członkowskiego do innego państwa członkowskiego bezpośrednio od pierwszego dostawcy do ostatniego klienta w łańcuchu, wysyłkę lub transport przypisuje się wyłącznie do dostawy dokonanej do podmiotu pośredniczącego. W drodze odstępstwa od powyższego planowane jest, że wysyłkę lub transport przypisuje się wyłącznie do dostawy towarów dokonanej przez podmiot pośredniczący, gdy podmiot ten przekazał swojemu dostawcy numer identyfikacyjny VAT nadany mu przez państwo członkowskie, z którego towary są wysyłane lub transportowane.
