Zdaniem Sądu Najwyższego inne rozumienie słowa „przemoc" oznaczałoby niemożność karania za przemoc psychiczną.

Problem trafił do SN za sprawą Sebastiana K. Mężczyzna został skazany na osiem miesięcy pozbawienia wolności za znęcanie się nad członkami rodziny i niestosowanie się do orzeczonych środków karnych – zakazu zbliżania się do najbliższych i kontaktowania się z nimi.

Wyrok zaskarżyli obrońcy K. Kwestionował go także (na korzyść skazanego) prokurator, ale tylko co do orzeczonych środków karnych.

Czytaj też: Odróżnić kłótnię w związku od przestępstwa

Sprawą zajął się SO w Tarnowie. Nabrał jednak wątpliwości, jak rozumieć słowo „przemoc". Konkretnie chodziło o odpowiedź na pytanie: czy zawarty w art. 41a § 1 kodeksu karnego zwrot „przestępstwo z użyciem przemocy" oznacza przestępstwa, do których ustawowych znamion należy przemoc, czy też przestępstwa faktycznie popełnione z użyciem przemocy? A w tym przypadku: czy termin „przemoc" oznacza wyłącznie przemoc fizyczną, czy także przemoc w innej postaci, w szczególności psychiczną?

Problem rozwiązał SN: chodzi zarówno o przemoc fizyczną, jak i psychiczną.

– Przy ocenie zachowania sprawcy ważny jest sposób jego działania, nie tylko wypełnienie znamion czynu –uznał SN. I uzasadniał, że celem przepisu jest ochrona ofiar przestępstw. Tym bardziej że w art. 2 ustawy o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie definiuje się przemoc jako jednorazowe albo powtarzające się umyślne działanie lub zaniechanie naruszające prawa lub dobra osobiste osób. W szczególności te, które narażają kogoś na niebezpieczeństwo utraty życia, zdrowia, naruszające ich godność, nietykalność cielesną, wolność, w tym seksualną, czy też powodujące szkody na ich zdrowiu fizycznym lub psychicznym.

Sygnatura akt: I KZP 7/20