Sąd Najwyższy: import podrobionych towarów z Chin to nie obrót podróbkami

Takie wnioski płyną z uzasadnienia postanowienia wydanego przez Izbę Karną SN w sprawie zagadnienia prawnego, które skierował do niej warszawski sąd okręgowy. Rozpatrywał on bowiem apelację od wyroku sądu rejonowego, który rozpatrzył sprawę kobiety oskarżonej o dokonanie obrotu towarami oznaczonymi podrobionymi znakami towarowymi. Mowa o czynie z art. 305 ust. 1 Prawa własności przemysłowej, który przewiduje karę grzywny, ograniczenia wolności albo do dwóch lat pozbawienia wolności za oznaczanie towarów podrobionym znakiem towarowym lub dokonywanie obrotu takimi produktami.

Kobieta sprowadziła z Chin do Polski podróbki Chanel i Louis Vuitton. Sąd umorzył sprawę

Przy wjeździe do Polski kobieta zgłosiła do odprawy celnej na lotnisku podrobiony towar z Chin, w tym torebki i garderobę znanych marek m.in. Louis Vuitton oraz Chanel. Podróbki zostały jednak zatrzymane przez celników, a ich właścicielkę oskarżono o obrót nimi. Sąd rejonowy uznał, że kobieta usiłowała dokonać obrotu poprzez import, ale zgłaszając towar celnikom odstąpiła od dokonania czynu. W konsekwencji jej sprawę umorzono. Oskarżyciel posiłkowy wniósł apelację, która trafiła do stołecznego sądu okręgowego.

Czytaj więcej

Konsumenci

Koniec tanich zakupów z chińskich platform. Co z prywatnymi przesyłkami?

W 2026 r. zniknie zwolnienie z cła dla małych przesyłek. Ma to powstrzymać import tanich towarów...

Ten ostatni nie wydał jednak wyroku. Stwierdził za to, że orzecznictwo sądów dotyczące kwalifikacji zachowania importera sprowadzającego podrobione towary jest niejednolite i sformułował zagadnienie prawne. Sprowadzało się ono do pytania: czy za samo przywiezienie podrobionych towarów do Unii Europejskiej grozi kara oraz czy import podróbek, bez oferowania ich do sprzedaży, należy uznawać za obrót towarami?

Nad tym pytaniem pochylił się w środę trzyosobowy skład Izby Karnej SN, który odmówił jednak udzielenia odpowiedzi. Przyczyną było wadliwe sformułowanie zagadnienia, abstrakcyjna treść pytania nieosadzona na gruncie sprawy oraz chęć uzyskania „porady prawnej”.

Sąd Najwyższy nie ma wątpliwości. Przywiezienie podrobionego towaru do Polski to nie wprowadzenie go do obrotu

W obszernym uzasadnieniu tego postanowienia Sąd Najwyższy odniósł się jednak do problemu prawnego. – Trudno przyjąć, że sam import towaru oznaczonego podrobionym znakiem towarowym, czyli samo wwiezienie towaru do Polski jest wprowadzeniem towaru do obrotu jako czyn dokonany. Oczywiście nie twierdzimy, że taki czyn jest zachowaniem niekaranym – stwierdził sędzia Zbigniew Puszkarski.

Zastrzegł przy tym, że przy ocenie takiego zachowania można uwzględnić chociażby usiłowanie dokonania obrotu podrobionym towarem.

Sąd Najwyższy podkreślił, że w ustawie Prawo własności przemysłowej „usytuowano importowanie towaru na przedpolu samego wprowadzenia go do obrotu”. – Czyli sam import nie jest obrotem towarem. (…) Dopiero przekazanie towaru zaimportowanego jest dokonaniem obrotu tym towarem, a nie sam import, który polega na przemieszczeniu rzeczy z zagranicy na terytorium Polski, czy wspólnotowy obszar celny – argumentował sędzia.

Czytaj więcej

Handel

Polskę zalewa fala podrabianych towarów. Mamy jeden z najgorszych wyników w UE

Przodujemy w UE pod względem strat powodowanych fałszowaniem markowych produktów. W branży odzież...

Podkreślił przy tym, że dla oceny, czy mamy do czynienia z obrotem podróbkami, duże znaczenie ma kwestia przeniesienia władztwa nad towarem, które jest wymagane przy stwierdzaniu obrotu. Nie zgodził się przy tym z poglądem, że władztwo nad przedmiotami traci się poprzez sam import. – Osoba, która dokonuje importu przez sam fakt przewiezienia towaru do Polski nie traci jeszcze władztwa nad tym towarem – uznał SN.

Jak kwalifikować sprowadzanie podróbek do Polski? Posiadanie, usiłowanie albo obrót towarem

W rezultacie warszawski sąd okręgowy, który zadał pytanie, musi sam rozstrzygnąć, czy zachowanie oskarżonej kobiety było przygotowaniem, usiłowaniem czy dokonaniem obrotu podrobionymi towarami. A to, jak się wydaje, niełatwe zadanie. Część sądów uznaje bowiem, że w sytuacjach, w których importowane podróbki nie są oferowane do sprzedaży ani udostępniane mamy do czynienia z niekaralnym posiadaniem towaru i nie można mówić ani o usiłowaniu, ani o dokonaniu czynu zabronionego.