Z chwilą zawarcia małżeństwa, co do zasady, powstaje między małżonkami wspólność majątkowa obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich. Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością (np. nabyte przed jej powstaniem) należą do majątku osobistego każdego z małżonków. Wskutek umowy zawartej w formie aktu notarialnego, wspólność ustawowa może być rozszerzona, ograniczona albo można ustanowić rozdzielność majątkową lub rozdzielność majątkową z wyrównaniem dorobków małżonków. Na skutek niektórych innych zdarzeń, ustrój majątkowy może zostać zniesiony albo ograniczony (np. na skutek orzeczenia sądu).
Czytaj także:
Rozliczenie sprzedaży w małżeństwie
Do niedawna, zgodnie ze stanowiskiem zajmowanym przez organy podatkowe oraz niektóre sądy administracyjne rozszerzenie wspólności majątkowej o nieruchomość albo wyłączenie nieruchomości do majątku osobistego jednego z małżonków stanowiło nabycie tej nieruchomości w rozumieniu ustawy o PIT. W związku z czym okres pięciu lat dla jednego z małżonków był liczony od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło rozszerzenie albo ograniczenie wspólności majątkowej. Pogląd ten powoli ulega zmianie i coraz częściej aprobowane jest odmienne podejście, zgodnie z którym okres pięciu lat jest liczony od momentu nabycia przez pierwszego z małżonków.
Organy podatkowe i sądy administracyjne coraz częściej wskazują jednak, że majątkowy ustrój małżeński jest jedynie stosunkiem prawnym organizacyjnym, którego przedmiotem jest regulacja majątkowo prawnych relacji małżonków. Wobec tego, przesunięcia w majątku małżonków nie stanowią nabycia w rozumieniu ustawy o PIT.
