W związku z zawartym porozumieniem wnioskodawca zwrócił się do Dyrektora KIS o potwierdzenie, czy kwoty świadczeń pieniężnych wypłacane na podstawie zawartego porozumienia stanowią dla niego koszty uzyskania przychodu.
W ocenie wnioskodawcy odpowiedź powinna być twierdząca, ponieważ wydatek ten jest charakterem zbliżony do wynagrodzenia z tytułu bezumownego korzystania z wzorów. Wydatek ten nie wpisuje się w żadną z kategorii wyłączonych z kosztów na podstawie art. 16 ust. 1 ustawy o CIT. W wyniku sprzedaży tych wyrobów wnioskodawca osiągnął przychody opodatkowane na terenie Polski, a więc użytkowanie określonego wzoru wyrobu przyczyniło się do powstania przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej. Co więcej, na mocy zawartego porozumienia spółka nie była zobowiązana do wycofania z rynku wyrobów już sprzedanych, a także miała prawo sprzedać posiadany zapas wyprodukowanych wyrobów, zachowując przy tym cały zysk z ich sprzedaży. Dodatkowo, chroniąc się przed ryzykiem kolejnych roszczeń skutkujących możliwością zapłaty o wiele większego odszkodowania, a także przed publikacją ewentualnego negatywnego wyroku w prasie, wnioskodawca uniknął zagrożenia źródła przychodów, jakim jest prowadzenie działalności gospodarczej w całokształcie.
Organ podatkowy nie zgodził się ze stanowiskiem wnioskodawcy. Wskazał, że zaliczając do kosztów uzyskania przychodów kwoty wynikające z porozumienia, nie poniósłby on realnego ciężaru nałożonej kary, ale poprzez pomniejszenie należnych podatków przerzuciłaby ten ciężar na Skarb Państwa. Bez znaczenia jest to, że wysokość wynagrodzenia należnego włoskiemu producentowi została uzgodniona w porozumieniu, a więc w umowie zawartej pomiędzy stronami. Charakter czynności prawnej stwierdzającej przyznanie otrzymanego wynagrodzenia nie może wypaczać jej odszkodowawczego (sankcyjnego) charakteru. W związku z tym wydatek ten nie pozostawał w związku z uzyskiwanymi przychodami i nie miał na celu zachowania, czy też zabezpieczenia źródła przychodów.
Czytaj także: CIT: Wydatki na spory sądowe z klientami mogą być podatkowym kosztem spółki
Natalia Kowalska starszy menedżer w Dziale Doradztwa Podatkowego EY
Komentowana interpretacja wpisuje się negatywną linię interpretacyjną dotyczącą możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kwot, które mogą być postrzegane jako wydatki o „negatywnym" charakterze. Mogą to być np. wydatki z tytułu ugody, świadczenia o charakterze odszkodowawczym, czy świadczenia zbliżone do kar umownych płacone na podstawie dodatkowych porozumień.
Organy podatkowe dość powszechnie prezentują stanowisko, że wydatki, które mają zmierzać do minimalizacji wydatków, czy ograniczenia strat związanych z określonym przedsięwzięciem, nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów. Jest to związane z brakiem możliwości przenoszenia na Skarb Państwa ryzyka związanego z prowadzeniem działalności gospodarczej.
