Wartość początkowa budynków i lokali mieszkalnych może być przez podatników PIT ustalona w sposób uproszczony. W takiej sytuacji budynku lub lokalu nie trzeba ujmować w ewidencji środków trwałych (zob. art. 22n ust. 3 ustawy o PIT). Odpisy amortyzacyjne są jednak wtedy ustalane od niewielkiej podstawy ich naliczania.
Zgodnie bowiem z art. 22g ust. 10 ustawy o PIT podatnicy mogą ustalić wartość początkową budynków mieszkalnych lub lokali mieszkalnych: wynajmowanych, wydzierżawianych albo używanych przez właściciela na cele prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, przyjmując w każdym roku podatkowym wartość stanowiącą iloczyn metrów kwadratowych wynajmowanej, wydzierżawianej lub używanej przez właściciela powierzchni użytkowej tego budynku lub lokalu i kwoty 988 zł. Za powierzchnię użytkową uważa się przy tym powierzchnię przyjętą dla celów podatku od nieruchomości >patrz ramka.
Tylko dla obiektów mieszkalnych
Uproszczony sposób ustalenia wartości początkowej dotyczy nie wszystkich nieruchomości, lecz tylko budynków lub lokali mieszkalnych (interpretacja Izby Skarbowej w Poznaniu z 2 lipca 2014 r., ILPB1/415-371/14-3/TW; interpretacja Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 4 sierpnia 2015 r., ITPB1/4511-631/15/PSZ). W świetle rozporządzenia Rady Ministrów z 10 grudnia 2010 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (KŚT):
- Budynki mieszkalne są to obiekty budowlane, których co najmniej połowa całkowitej powierzchni użytkowej jest wykorzystywana do celów mieszkalnych. W przypadkach, gdy mniej niż połowa całkowitej powierzchni użytkowej wykorzystywana jest na cele mieszkalne, budynek taki sklasyfikowany jest jako niemieszkalny zgodnie z jego przeznaczeniem.
- Przez lokal mieszkalny należy rozumieć wydzielony trwałymi ścianami w obrębie budynku samodzielny lokal mieszkalny, jak też i jego część obejmującą co najmniej jeden pokój o powierzchni nie mniejszej niż 10 m2, jeżeli jest ona odrębnym przedmiotem najmu.
