- W postępowaniu wewnątrzzakładowym ustalono, że pracownik umyślnie wyrządził zatrudniającemu szkodę majątkową. Przyznał się do winy i wyraził skruchę. Ponieważ do czasu spowodowania tej straty finansowej pracodawca nie zgłaszał żadnych zastrzeżeń zarówno do zachowania, jak i jakości pracy podwładnego, nie zamierza dochodzić od niego uiszczenia pełnej kwoty szkody (na zasadzie art. 122 kodeksu pracy). Chce ją zredukować, np. o połowę. Etatowiec przystaje na to. Co powinno znaleźć się w takiej ugodzie? – pyta czytelnik.
W pierwszej kolejności należy zauważyć, że dopuszczalne jest obniżenie wysokości odszkodowania przy uwzględnieniu wszystkich okoliczności sprawy. W szczególności chodzi o stopień winy pracownika i jego dotychczasowy stosunek do zadań służbowych (art. 121 § 1 k.p.). Poza tym płatność wolno rozłożyć na dogodne dla obu stron raty – zarówno pod względem wysokości, jak i terminu. Dodatkowo, dla bezpieczeństwa czytelnika, dobrze jest zawrzeć w tym dokumencie postanowienie o tym, kiedy i w jakiej wysokości szkoda powstała, w wyniku jakiego zachowania podwładnego (tutaj można dodać, że jest ona skutkiem zawinionego bądź nie postępowania etatowca) oraz że przyznaje się on do jej wyrządzenia >patrz przykład ugody pozasądowej.
Trzeba jednak uważać, aby treść tej ugody nie była sprzeczna z prawem lub zasadami współżycia społecznego. Jeżeli bowiem tak się stanie, podwładny będzie uchylał się od wykonania zawartego porozumienia, a czytelnik wystąpi o nadanie ugodzie klauzuli wykonalności, sąd pracy oddali jego wniosek (art. 1211 k.p.). Pracodawca będzie musiał wówczas wystąpić na drogę sądową, aby dochodzić od etatowca naprawienia szkody.
Uwaga! Ugoda, po nadaniu jej przez sąd pracy klauzuli wykonalności, stanowi tytuł wykonawczy (art. 776 oraz art. 777 § 1 pkt 3 kodeksu postępowania cywilnego). Jeśli zatem pracownik nie będzie realizował jej postanowień, zatrudniający na zasadach określonych w art. 87 i 871 k.p. będzie mógł potrącać z jego wynagrodzenia netto, bez pisemnej akceptacji etatowca, określone kwoty aż do zupełnego zaspokojenia roszczenia.
—Anna Borysewicz, adwokat
