Sąd Najwyższy w uchwale musiał dokonać szczegółowej wykładni art. 647
1
§ 5 k.c. W doktrynie i judykaturze można się spotkać z dwoma stanowiskami dotyczącymi tej regulacji. Jedno z nich, do którego przychylił się orzekający w I instancji sąd rejonowy, zakłada, że inwestor jest odpowiedzialny za cudzy dług (dług wykonawcy) niezależnie od tego, czy w dalszym ciągu trwa stosunek zobowiązaniowy między wykonawcą a podwykonawcą. Dla solidarnej odpowiedzialności inwestora nie ma więc znaczenia skorzystanie przez wykonawcę z prawa do odstąpienia od tej umowy. Stanowisko to uzasadnione jest przede wszystkim faktem, że ustawodawca, wprowadzając ten przepis, miał w pierwszej kolejności na uwadze zapewnienie należytej ochrony podwykonawcy poprzez przyznanie mu gwarancji zapłaty, niezależnej od stosunku umownego wiążącego wykonawcę i inwestora.
Drugi pogląd opiera się natomiast na twierdzeniu, że inwestor odpowiada solidarnie za wypłatę wynagrodzenia za roboty budowane, tylko jeśli istnieje ważne, wynikające z wiążącej umowy o roboty budowlane, zobowiązanie między wykonawcą a podwykonawcą. Zgodnie bowiem z powoływanym już art. 395 k.c. skorzystanie z prawa odstąpienia od umowy odnosi taki skutek, że umowa zostaje uznana za niezawartą. Ponadto w judykaturze przeważa pogląd, iż skoro wykonawca odstąpił od umowy, a możliwość taka była w niej przewidziana, to sama umowa wygasa ze skutkiem wstecznym (ex tunc). Wraz z umową o roboty budowlane wygasa również odpowiedzialność inwestora z artykułu 647
1
§ 5 k.c. Jak już bowiem wcześniej wspomniano, regulacja ta przewiduje, iż inwestor jest solidarnie odpowiedzialny jedynie za zapłatę wynagrodzenia, a nie za uregulowanie innych należności. W omawianym zaś przypadku, skoro odstąpiono od umowy, roszczenie podwykonawcy o wypłatę wynagrodzenia wygasło razem z umową o roboty budowlane. Nie może być zatem mowy o odpowiedzialności umownej pomiędzy inwestorem a podwykonawcą, podczas gdy ona nie istnieje pomiędzy wykonawcą a inwestorem. Podwykonawca może się jedynie zgłosić do wykonawcy z roszczeniami wymienionymi w art. 395 § 2 k.c.
