Jak otrzymać dopłatę do czynszu

Dodatek mieszkaniowy to dopłata do kosztów utrzymania mieszkania lub domu. Prawo do niego ma osoba z tytułem prawnym do lokalu i spełniająca warunki ustawy o dodatkach mieszkaniowych. Mogą więc o niego wystąpić: najemcy mieszkań, i to nie tylko komunalnych czy zakładowych, ale także wynajmowanych w budynkach prywatnych; członkowie spółdzielni z mieszkań lokatorskich lub własnościowych; właściciele mieszkań lub domów jednorodzinnych, a także osoby, które płacą odszkodowanie za zajmowanie lokalu bez tytułu prawnego, jeśli przysługuje im prawo do lokalu zamiennego lub socjalnego.

[srodtytul]Gdzie złożyć wniosek[/srodtytul]

Formalności załatwia się w gminie lub ośrodku pomocy społecznej, właściwych ze względu na miejsce zamieszkania zainteresowanego. Można tam dostać formularz wniosku. Trzeba też wypełnić deklarację o dochodach za ostatnie trzy miesiące i dołączyć dokumenty (patrz ramka).Zarządca domu potwierdzi we wniosku dane o miejscu zamieszkania, tytule prawnym do lokalu, sposobie ogrzewania pomieszczeń i wody, wydatkach gospodarstwa domowego ubiegającego się o dodatek (nie dotyczy to właścicieli domów). Pracownik gminy lub ośrodka może sprawdzić, czy informacje w dokumentach nie odbiegają od rzeczywistości. Przepisy dają mu prawo do przeprowadzenia wywiadu środowiskowego.

[srodtytul]Jakie warunki trzeba spełnić[/srodtytul]

Gmina lub ośrodek sprawdza dochód przypadający na jedną osobę w gospodarstwie domowym. [b]Takie gospodarstwo tworzą osoby stale mieszkające pod jednym dachem – nie tylko rodzina, ale też np. konkubenci. Dostanie go także osoba samotna.

Dochód nie może przekroczyć 175 proc. najniższej emerytury na głowę, a u osoby samotnej – 125 proc. tej kwoty. Jest to odpowiednio 1045,55 zł, w drugim – 746,82 zł.[/b]

Rodzina o większych dochodach też dostanie dodatek – tyle że do jego wyliczenia zostanie wzięty dochód nieprzekraczający ustawowego pułapu 175 lub 125 proc.Duże znaczenie ma również powierzchnia mieszkania. Przepisy posługują się pojęciem „powierzchnia normatywna”. Oznacza to, że dodatek przysługuje tylko na określoną liczbę metrów mieszkania. [b]Dla jednej osoby wynosi ona 35 mkw., dla dwóch – 40 mkw., trzech – 45 mkw., czterech – 55 mkw., pięciu – 65 mkw., sześciu – 70 mkw.[/b]

Limit zwiększa się o 5 mkw., gdy mieszkanie zajmuje więcej niż sześć osób, a jeśli jest w nim niepełnosprawny poruszający się na wózku lub któremu potrzebny jest osobny pokój – o 15 mkw.

[b]Mieszkanie (dom) może przekroczyć normę powierzchni o 30 proc.[/b]

Przy obliczaniu dodatku bierze się pod uwagę: u najemców – czynsz; u członków spółdzielni oraz najemców mieszkań spółdzielczych – koszty eksploatacji i remonty; u właścicieli mieszkań – zaliczki na koszty zarządu nieruchomością wspólną; u zajmujących lokal bez tytułu prawnego, czekających na mieszkanie socjalne lub zamienne – odszkodowanie za bezprawne zajmowanie mieszkania. [b]Uwzględnia się także opłaty za ciepło, wodę i odbiór nieczystości.[/b]

Nie ma dofinansowania na: ubezpieczenia, podatek od nieruchomości i opłaty za wieczyste użytkowanie gruntów.

Poza tym zawsze porównuje się ponoszone wydatki z wydatkami najemców mieszkań komunalnych należących do gminy, w której zainteresowany stara się o dodatek.

Wydatki się sumuje. Od tego odejmuje się określony procent dochodów gospodarstwa. Dla osoby samotnej będzie to 15 proc., dla 2 – 4 osób – 12 proc., a 5 i więcej – 10 proc.

[ramka][b]Niezbędne dokumenty[/b]

Właściciele domów jednorodzinnych dołączają do wniosku zaświadczenie wystawione przez starostwo, potwierdzające powierzchnię użytkową i wyposażenie techniczne domu, oraz rachunki dotyczące wydatków na utrzymanie domu.

Emeryci i renciści – zaświadczenia z ZUS o dochodach osiąganych w ostatnich trzech miesiącach, a gdy otrzymują dodatkowe świadczenie (np. dodatek lub zasiłek pielęgnacyjny) – decyzję ZUS w tej sprawie.

Osoba pracująca – zaświadczenie z pracy o osiąganym dochodzie brutto z trzech miesięcy.[/ramka]