Takie uprawnienie zapisano w art. 569 § 2 [link=http://aktyprawne.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr?id=70930]kodeksu postępowania cywilnego[/link]. [b]Jeśli jednak zarządzenie wydane na podstawie tego przepisu dotyczy ograniczenia władzy rodzicielskiej, sąd opiekuńczy musi podjąć tę decyzję w składzie jednego sędziego i dwóch ławników.[/b]
Tak uznał Sąd Najwyższy w uchwale z 20 listopada 2008 r. (sygn. III CZP 110/08).
Na interwencję przewidzianą w art. 569 § 2 k. p. c. zdecydował się sąd opiekuńczy po uzyskaniu informacji od kuratora sądowego, że Jarosław J., mający już ograniczoną władzę rodzicielską nad piątką swych małoletnich dzieci, od dwóch tygodni nie mieszka z nimi. Przebywa z młodą, niedawno poznaną kobietą, a dziećmi opiekuje się jego 70-letnia matka. Beata S., matka dzieci, która również miała ograniczoną władzę rodzicielską, zmarła w 2007 r.
Do sądu wpłynęły wnioski krewnych dzieci: małżonków K. oraz Alicji i Zbigniewa S. oraz Józefa i Barbary S., kandydatów na rodziny zastępcze, wzajemnie ze sobą skłóconych, o wydanie zarządzeń tymczasowych o umieszczeniu dzieci pojedynczo w ich rodzinach.
Sąd uznał, że ze względu na brak porozumienia między kandydatami na rodziny zastępcze, sytuację konfliktową źle wpływającą na dzieci, nie jest w stanie na tym etapie postępowania podjąć decyzji o umieszczeniu ich w tych rodzinach. Jednakże za konieczne uznał bezzwłoczne umieszczenie dwojga najmłodszych dzieci (urodzonych w 2001 r. i 2003 r.) w placówce opiekuńczo-wychowawczej.
