Pracodawca mógł otrzymać wsparcie na rzecz ochrony miejsc pracy i dofinansowanie wynagrodzeń swoich pracowników na okres nie dłuższy niż trzy miesiące. Nie oznacza to jednak, że mógł zmniejszyć wymiar czasu pracy tylko na ten czas – zastrzegł w orzeczeniu Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie.
Kobieta zatrudniona była od 15 października 2018 r. Z powodu pandemii koronawirusa wymiar czasu jej pracy został obniżony na podstawie ustawy antycovidowej do 4/5 etatu, a 31 grudnia 2020 r. stosunek pracy został z nią rozwiązany.
Kobieta postanowiła wystąpić z wnioskiem o przyznanie zasiłku dla bezrobotnych. Prezydent miasta wydał jednak decyzję, w której co prawda uznał ją za osobę bezrobotną, ale odmówił przyznania świadczenia. Jego zdaniem nie wykazała posiadania w okresie 18 miesięcy poprzedzających bezpośrednio dzień zarejestrowania 365 dni zatrudnienia lub też innych okresów zaliczanych do nabycia prawa do zasiłku.
Czytaj więcej
Na wniosek pracownika, który otrzymał zasiłek naliczony od wynagrodzenia obniżonego w związku ze zmniejszeniem etatu na podstawie tzw. tarczy antykryzysowej, trzeba mu to świadczenie ustalić na nowo i wypłacić wyrównanie.
Wojewoda utrzymał w mocy to rozstrzygnięcie. Powołał się na zapisy ustawy antycovidowej mówiące, że świadczenia na rzecz ochrony miejsc pracy i dofinansowanie wynagrodzeń pracowników przysługują przez łączny okres trzech miesięcy.
