Od 1 stycznia 2018 r. zostały znowelizowane przepisy dotyczące cienkiej kapitalizacji. Zgodnie ze zmienionym art. 15c ust. 1 ustawy o CIT, podatnicy są obowiązani wyłączyć z kosztów uzyskania przychodów koszty finansowania dłużnego w części, w jakiej ich nadwyżka przekracza 30 proc. „podatkowej EBITDA". Trzeba przy tym pamiętać o obowiązującej kwocie „bezpiecznej przystani" w wysokości 3 mln zł. Przesłanką nowelizacji przepisów o cienkiej kapitalizacji była konieczność dostosowania tych regulacji do wymogów dyrektywy Rady (EU) 2016/1164 z 12 lipca 2016 r. ustanawiającej przepisy mające na celu przeciwdziałanie praktykom unikania opodatkowania, które mają bezpośredni wpływ na funkcjonowanie rynku wewnętrznego (dalej: dyrektywa ATAD).
Czytaj także: Leasing aut: fiskus kwestionuje umowy podpisane przed nowelizacją przepisów
W związku z otwartym charakterem definicji kosztów finansowania dłużnego zawartej w ustawie o CIT, powstała wątpliwość, czy nowe regulacje o cienkiej kapitalizacji powinny mieć zastosowanie w odniesieniu do leasingu operacyjnego.
Co mówi przepis
Zgodnie bowiem z art. 15c ust. 12 ustawy o CIT „Przez koszty finansowania dłużnego rozumie się wszelkiego rodzaju koszty związane z uzyskaniem od innych podmiotów, w tym od podmiotów niepowiązanych, środków finansowych i z korzystaniem z tych środków, w szczególności odsetki, w tym skapitalizowane lub ujęte w wartości początkowej środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, opłaty, prowizje, premie, część odsetkową raty leasingowej, kary i opłaty za opóźnienie w zapłacie zobowiązań oraz koszty zabezpieczenia zobowiązań, w tym koszty pochodnych instrumentów finansowych, niezależnie na rzecz kogo zostały one poniesione".
Jakkolwiek w katalogu kosztów finansowania dłużnego ustawodawca wskazał, że obejmują one część odsetkową raty leasingowej, to nie zostało doprecyzowane o jaki leasing chodzi i w rozumieniu jakiej ustawy.