Spór w sprawie dotyczył przedłużenia blokady rachunku bankowego w ramach tzw. procedury STIR. Spółka ją zaskarżyła, a Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uwzględnił jej skargę. Fiskus nie dawał za wygraną. W skardze kasacyjnej do Naczelnego Sądu Administracyjnego zarzucił, że WSA bezzasadne uchylił jego postanowienia. Urzędnicy przekonywali, że sprawie zaistniały przesłanki do przedłużenia terminu blokady rachunków bankowych spółki.
Te argumenty nie przekonały jednak NSA. Zauważył, że istota sporu w sprawie dotyczy wykazania przez organ przesłanki tzw. długiej blokady rachunku bankowego (na czas oznaczony, nie dłuższy jednak niż 3 miesiące). Chodzi o art. 119zw § 1 ordynacji podatkowej zgodnie z którym „uzasadniona obawa", że podmiot kwalifikowany nie wykona istniejącego lub mającego powstać zobowiązania podatkowego lub zobowiązania z tytułu odpowiedzialności podatkowej osób trzecich, przekraczających równowartość 10 000 euro. NSA zaznaczył, że sporna między stronami nie jest ocena sądu pierwszej instancji, co do zasadności zastosowania przez organ tzw. krótkiej blokady rachunku bankowego (na 72 godziny). Ale podkreślił, że co do zasady przesłanki jej ustanowienia również podlegają ocenie w ramach badania postanowienia dotyczącego przedłużenia blokady. Potwierdził to NSA w wyroku z 3 marca 2020 r., (I FSK 1888/19).