- Czy aport znaku towarowego podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług? A jeśli podlega, to czy w każdym przypadku? – pyta czytelnik.
Kiedy przeniesienie własności, np. darowizna czy aport, znaku towarowego nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług? Przede wszystkim wówczas, gdy jest dokonywana przez podmioty niebędące podatnikami tego podatku lub przez podmioty, które są co prawda takimi podatnikami, lecz które nie działają jako podatnicy w tej konkretnej czynności.
Osobiste cele wykluczone
Jednak według (niektórych) organów podatkowych charakter znaku towarowego i korzyści wynikające z faktu bycia jego właścicielem (współwłaścicielem) wykluczają sytuację, w której mógłby on być wykorzystywany na cele osobiste (interpretacja Izby Skarbowej w Katowicach z 16 stycznia 2014 r., IBPP2/443-973/13/KO). Ich zdaniem funkcje znaku towarowego, czyli oznaczanie pochodzenia, funkcja jakościowa oraz reklamowa sprawiają, że niemożliwe jest skuteczne realizowanie wynikających z niego praw w sferze prywatnej, w oderwaniu od działalności gospodarczej. Zgodnie z tym poglądem trudno jest wskazać, kiedy i w jaki sposób znak towarowy miałby służyć celom osobistym osoby fizycznej. Bez znaczenia pozostaje to, że podatnik w chwili nabycia znaków towarowych i wynikających z nich praw ochronnych nie był podatnikiem, np. w zakresie dzierżawy własności intelektualnej. Również sytuacja, w której osoba będąca właścicielem znaku nie dokona zgłoszenia aktualizacyjnego w organach patentowych, nie jest argumentem przemawiającym za potraktowaniem nabytego znaku towarowego jako majątku osobistego, bez zamiaru jego wykorzystania do działalności gospodarczej. Tym bardziej że nabyty znak towarowy, ze względu na jego cechy, jest zdatny do użytku oraz nadaje się do gospodarczego wykorzystania na potrzeby prowadzonej przez podmiot gospodarczy działalności gospodarczej przez okres dłuższy niż rok.
Jednorazowy charakter czynności
Jednorazowy charakter czynności (w kontekście art. 15 ust. 2 ustawy o VAT) pozostaje przy tym bez znaczenia. Wprawdzie wniesienie aportem znaku towarowego czy jego darowizna są jak najbardziej jednorazowe, jednak wykorzystanie i czerpanie korzyści ze znaków towarowych obejmują dłuższy okres. W tym świetle fakt otrzymania znaku towarowego w drodze umowy darowizny nie oznacza, że obdarowany i darczyńca realizują czynności w ramach majątków osobistych.
Pogląd ten nie uwzględnia jednak okoliczności, że znak towarowy będący przedmiotem aportu, darowizny (innej czynności prawnej niż sprzedaż) nie musiał być wytworzony w ramach prowadzonej działalności gospodarczej ani wykorzystywany w niej w jakikolwiek sposób. Przepisy ustawy o VAT pozwalają na opodatkowanie jednorazowej czynności wyłącznie wtedy, gdy towarzyszące jej okoliczności pozwalają ocenić, czy działalność będzie kontynuowana, a więc czy dany podmiot realizuje czynność w ramach podejmowanej działalności gospodarczej. Nie można – jak to zrobił organ podatkowy w ww. interpretacji z 16 stycznia br. – na podstawie sposobu wykorzystywania znaku towarowego u nabywcy uzasadniać jego opodatkowania u zbywcy. Zbywca byłby wprawdzie podatnikiem, ale nabywca już nie. W przypadku darowizny czy aportu (jednorazowej sprzedaży) podatnik nie będzie wykorzystywał znaku towarowego w sposób ciągły, gdyż czynności aportu czy np. darowizny mają charakter jednorazowy i z chwilą ich dokonania zbywca utraci wszelkie prawa do wykorzystywania znaku, posługiwania się nim czy też czerpania z niego korzyści, w tym finansowych. Brak jest zatem okoliczności towarzyszących, które wskazywałyby na możliwość kontynuowania działalności gospodarczej w tym zakresie. Wobec tego uznanie jednorazowego świadczenia usług w postaci przekazania praw do znaku towarowego za działalność gospodarczą wymagałoby wykazania, że w momencie jej realizacji podatnik, działając w charakterze producenta, handlowca lub usługodawcy, miał zamiar dokonywać takich czynności wielokrotnie.