Inwentaryzacja to nie tylko ustawowy obowiązek

Ostatnie tygodnie roku obrotowego to czas, w którym „pełną parą" idą prace związane z roczną inwentaryzacją. To nie tylko ustawowy obowiązek – wypełnianie procedur może mieć dużą wartość poznawczą dla zarządzających jednostką.

Publikacja: 12.12.2018 05:50

Inwentaryzacja to nie tylko ustawowy obowiązek

Foto: Adobe Stock

Samo słowo „inwentaryzacja" kojarzy się większości z natłokiem prac, które są, w zasadzie, kłopotliwym wypełnianiem obowiązków narzuconych przez ustawę o rachunkowości (dalej: uor).

Czytaj także: Dokumentacja nie tylko w trakcie inwentaryzacji

Potwierdzanie sald to więcej niż sprawdzanie kwot

Inwentaryzacja: praktycznie o spisie z natury

Podstawowym celem inwentaryzacji jest stwierdzenie istnienia danego składnika aktywów lub pasywów oraz uzgodnienie jego wartości z zapisami figurującymi w księgach. W trakcie inwentaryzacji aktywów weryfikuje się ich przydatność do działalności danego podmiotu. Obligatoryjne ustalenie na dzień bilansowy faktycznego stanu aktywów i pasywów, które staną się później podstawą do sporządzenia bilansu, spełnia jednak wiele innych ról, mogących przyczynić się do zwiększenia efektywności działania jednostki.

Inwentaryzacja powinna zatem być przeprowadzana nie tylko ze względu na obowiązek ustawowy, ale także dla celów poznawczych, a jest to szczególnie ważne dla kadry zarządzającej. Na podstawie przeprowadzonych podczas inwentaryzacji czynności, kierownictwo jednostki może racjonalnie zoptymalizować sposób wykorzystania posiadanego majątku.

Przykład

Dla wielu przedsiębiorców ważne jest ustalenie, które produkty sprzedają się, a które nie. Podczas inwentaryzacji uwidoczni się to doskonale. Zaleganie dużej ilości towaru w magazynie i na półkach sklepowych być może jest powodem do przeanalizowania stosowanych strategii cenowych.

Inwentaryzacja spełnia ponadto funkcję ochrony posiadanego mienia. W następstwie rozliczenia niedoborów, szczególnie zawinionych, można stwierdzić, kto odpowiada za ten stan, kto dopuścił się do niesubordynacji zawodowej, bądź kto jest nieuczciwy. Pozwala to na rozliczenie osób, którym zostało powierzone mienie, a pośrednio ułatwia ocenę przydatności i etycznej postawy pracowników. Inwentaryzacja stanów inwestycji finansowych to m.in. element kontroli płynności finansowej, a potwierdzanie stanu należności może przyczynić się do stworzenia bazy rzetelnych kontrahentów, z którymi współpracujemy. Przykłady tego typu można mnożyć. Ważne, aby świadomość ich występowania towarzyszyła przeprowadzaniu inwentaryzacji.

Odpowiedzialność

Za prawidłowe przeprowadzenie inwentaryzacji odpowiada kierownik jednostki (a jeżeli jest to organ wieloosobowy – to wszyscy jego członkowie). Dotyczy to całokształtu działań z nią związanych, począwszy od wyboru osób, które ją przeprowadzą, wydania wewnętrznych zarządzeń instruktażowych, określenia planów i harmonogramów, aż po zatwierdzenie protokołów i wniosków komisji inwentaryzacyjnej.

Odpowiedzialność za inwentaryzację, przeprowadzoną w drodze potwierdzenia sald lub w drodze weryfikacji, kierownik jednostki może powierzyć innej osobie (pracownikowi), za jej zgodą. Najczęściej taką osobą jest główny księgowy. Przyjęcie przez nią odpowiedzialności powinno być stwierdzone w formie pisemnej, w przeciwnym razie odpowiedzialność pracownika nie może zostać rozszerzona poza przepisy prawa pracy.

Kierownik jednostki nie może natomiast na nikogo scedować obowiązku, związanego ze spisem z natury składników majątku, nawet wtedy, gdy określone obowiązki w zakresie prowadzenia rachunkowości zostały powierzone podmiotom zewnętrznym (biurom rachunkowym). Oczywiście, spis taki mogą przeprowadzać inne osoby, najczęściej pracownicy firmy, ale wyłączna odpowiedzialność za jego przebieg i rozliczenia obciąża kierownika jednostki. Jego rolą jest sprawowanie takiego nadzoru nad spisem, aby nie było wątpliwości, że został on przeprowadzony w obowiązujących terminach, a uzyskane wyniki są rzetelne i prawidłowe. Niewywiązanie się z obowiązków inwentaryzacyjnych, zgodnie z art. 77 uor, zagrożone jest grzywną lub karą pozbawienia wolności do lat dwóch (lub obiema tymi karami łącznie).

Sami pracownicy ponoszą odpowiedzialność za właściwe wykonanie obowiązków nałożonych na nich w związku z inwentaryzacją. Zdarza się, że z powodu ich działania lub zaniechania w tym zakresie może wystąpić szkoda w majątku pracodawcy. W tym przypadku zasady odpowiedzialności zostały uregulowane w kodeksie pracy, w którym art. 114 wskazuje, iż pracownik, który wskutek nie- wykonania lub nienależytego wykonania obowiązków pracowniczych ze swej winy wyrządził szkodę pracodawcy, zobowiązany jest do jej naprawienia.

Szczególne obowiązki mają osoby materialnie odpowiedzialne za inwentaryzowane mienie. W trakcie spisu z natury powinny w nim uczestniczyć, udzielając zespołom spisowym niezbędnych wyjaśnień czy też składając stosowne oświadczenia przed rozpoczęciem i na zakończenie inwentaryzacji. Ponadto, osoby te – z zasady posiadające dużą wiedzę o cechach i właściwościach obrotu, np. asortymentem określonych towarów w magazynie – powinny złożyć pisemne wyjaśnienia w sprawie przyczyn powstania stwierdzonych różnic.

Podstawa sukcesu

Istnienie w uor jedynie ogólnych zasad inwentaryzacji jest raczej korzyścią dla przedsiębiorstw. Aby jednak fakt ten stanowił realną zaletę, warto korzystać z wypracowanych w praktyce i utrwalonych zwyczajowo zasad, z uwzględnieniem specyfiki firmy. Pomocą w sprawie organizacji, dokumentacji oraz technik przeprowadzania inwentaryzacji może być stanowisko Komitetu Standardów Rachunkowości (KSR) w sprawie inwentaryzacji drogą spisu z natury zapasów materiałów, towarów, wyrobów gotowych i półproduktów, natomiast w kwestii inwentaryzacji środków trwałych wspomagać się można Krajowym Standardem Rachunkowości nr 11 „Środki trwałe" (KSR nr 11).

Czego nie można pominąć

Obecnie w przedsiębiorstwach z pewnością już zrealizowano przynajmniej pierwszy etap prac organizacyjnych i przygotowawczych związanych z inwentaryzacją. W małych firmach, które posiadają ograniczoną ilość składników majątkowych, etap ten mógł zamknąć się wydaniem odpowiednio szczegółowego zarządzenia, w dużych powinien przebiegać wielostopniowo, obejmując wydanie kierunkowego zarządzenia, dotyczącego przedmiotowego procesu, przygotowanie/uaktualnienie dokumentacji (instrukcji, harmonogramów), przeprowadzenie stosownych szkoleń (np. dla członków zespołów spisowych lub osób materialnie odpowiedzialnych) oraz opracowanie arkuszy spisowych, będących drukami ścisłego zarachowania.

W każdym przypadku inwentaryzacja powinna rozpocząć się wydaniem odpowiedniego zarządzenia. Z uwagi na posiadane uprawnienia, kompetencje, a także odpowiedzialność, do jego wydania (niekoniecznie ułożenia treści) zobowiązany jest kierownik jednostki.

Określenie dat przeprowadzania czynności inwentaryzacyjnych może też być uregulowane odrębnym dokumentem, uzupełniającym zarządzenie w sprawie inwentaryzacji, tj. harmonogramem inwentaryzacji. Po jego ustaleniu, zwłaszcza w odniesieniu do inwentaryzacji metodą spisu z natury (w świetle pkt. 10 stanowiska KSR), jednostki, których sprawozdania finansowe podlegają badaniu przez biegłego rewidenta, powinny zawiadomić audytora o terminach inwentaryzacji istotnych składników majątkowych, z takim wyprzedzeniem, aby mógł on obserwować spis. Brak powiadomienia biegłego w przedmiotowej kwestii stanowić może ograniczenie zakresu badania i spowodować wydanie opinii z zastrzeżeniem, albo nawet odstąpienie biegłego rewidenta od wydania opinii.

Instrukcja nieobowiązkowa, ale...

O ile omawiane wcześniej dokumenty (zarządzenie, harmonogram, plan) zawierają regulacje, odnoszące się do danego roku obrotowego, o tyle zagadnienia, które corocznie się powtarzają, ujmowane są w instrukcji inwentaryzacyjnej (regulaminie inwentaryzacyjnym), opra cowywanej przez głównego księgowego lub kierownika komórki inwentaryzacyjnej, a zatwierdzanej przez kierownictwo jednostki. Instrukcja inwentaryzacyjna może np. stanowić dodatkowy element zasad (polityki) rachunkowości, ma charakter regulacji o charakterze ogólnym, nie musi być wydawana co roku, a jedynie w miarę potrzeb aktualizowana.

Ustawa o rachunkowości nie zawiera wprawdzie przepisów, które nakładałyby na jednostki obowiązek dysponowania instrukcją inwentaryzacyjną, jednak jej posiadanie jest szczególnie istotne w dużych i średnich jednostkach. W instrukcji tej, oprócz ogólnych zasad przeprowadzania inwentaryzacji (m.in.: celów, rodzajów i metod, terminów i częstotliwości inwentaryzacji), powinny być wskazane także:

- osoby odpowiedzialne za inwentaryzację – według stanowisk,

- zadania i kompetencje komisji inwentaryzacyjnych (jak również prawa osób, którym powierzono określone składniki majątkowe podlegające spisowi),

- reguły dotyczące szkolenia przedinwentaryzacyjnego,

- rodzaje dokumentów inwentaryzacyjnych,

- sposoby przygotowania składników objętych inwentaryzacją,

- zasady wyceny inwentaryzowanych składników (w tym także obowiązki dotyczące oceny jakościowej inwentaryzowanych składników majątkowych),

- zasady rozliczania różnic inwentaryzacyjnych, itp.

Meritum działań

Po etapie przygotowawczym przychodzi czas na meritum działań, czyli właściwe przeprowadzenie inwentaryzacji, według terminów i metod określonych dla rodzajów składników w rozdziale 3 ustawy o rachunkowości.

Samo słowo „inwentaryzacja" kojarzy się większości z natłokiem prac, które są, w zasadzie, kłopotliwym wypełnianiem obowiązków narzuconych przez ustawę o rachunkowości (dalej: uor).

Czytaj także: Dokumentacja nie tylko w trakcie inwentaryzacji

Pozostało 97% artykułu
2 / 3
artykułów
Czytaj dalej. Subskrybuj
Prawo karne
CBA zatrzymało znanego adwokata. Za rządów PiS reprezentował Polskę
Spadki i darowizny
Poświadczenie nabycia spadku u notariusza: koszty i zalety
Podatki
Składka zdrowotna na ryczałcie bez ograniczeń. Rząd zdradza szczegóły
Ustrój i kompetencje
Kiedy można wyłączyć grunty z produkcji rolnej
Sądy i trybunały
Sejm rozpoczął prace nad reformą TK. Dwie partie chcą odrzucenia projektów