– Wykonanie ENA wydanych w związku z niektórymi przestępstwami (np. pochwalanie terroryzmu) zagrożonymi karą przynajmniej trzech lat więzienia nie może być poddane weryfikacji pod kątem podwójnej odpowiedzialności karnej – argumentował Trybunał.
Jak doszło do wyroku?
Czytaj także: Europejski Nakaz Aresztowania to zaufanie, nie ma zaufania nie ma też ENA
Otóż w 2017 r. hiszpański sąd centralny skazał X m.in. za popełnione w 2012 i 2013 r. czyny stanowiące przestępstwo pochwalania terroryzmu i poniżania jego ofiar. To jest czyn z art. 578 hiszpańskiego kodeksu karnego, który obowiązywał w czasie popełnienia czynów. Wymierzył mu za to maksymalną karę – dwóch lat więzienia. W 2015 r. jednak karę za to przestępstwo zaostrzono na trzy lata pozbawienia wolności. Ponieważ X opuścił Hiszpanię i udał się do Belgii, sąd centralny w 2018 r. wydał przeciwko niemu europejski nakaz aresztowania w związku z przestępstwem „terroryzmu", ujętym w wykazie przestępstw, do których odnosi się zniesienie weryfikacji pod kątem podwójnej odpowiedzialności za popełniony czyn. SA w Gandawie, rozpatrując środek odwoławczy w postępowaniu w sprawie wykonania ENA, zwrócił się do TSUE z odesłaniem prejudycjalnym ze względu na wątpliwości, który przepis należy zastosować. Trybunał zauważył, że brzmienie art. 2 ust. 2 decyzji ramowej nie uściśla, jaką wersję prawa wydającego nakaz państwa członkowskiego należy wziąć pod uwagę, gdy prawo to zmieniło się między datą rozpatrywanych czynów a datą wydania lub wykonania ENA.
Sygnatura akt: C-717/18
