Kilkadziesiąt lat temu Waszyngton był domeną białych mężczyzn. Dziś panorama demograficzna w amerykańskiej polityce jest zupełnie inna, co w dużej mierze jest zasługą demokratów. Widać to dobrze po Kongresie obecnej kadencji, w którym zasiadła rekordowa liczba kobiet, przedstawicieli różnych ras, grup etnicznych oraz społecznych.
Zróżnicowanie amerykańskiej lewicy ostro się zarysowuje również wśród kandydatów, którzy ogłosili chęć ubiegania się o nominację Partii Demokratycznej w wyborach prezydenckich w 2020 r. W tym gronie są m.in. cztery kobiety (Kamala Harris, Elizabeth Warren, Tulsi Gabbard, Kirsten Gillibrand), pretendent pochodzenia latynoskiego (Julian Castro) oraz kandydat otwarcie przyznający się, że jest gejem (Pete Buttigieg).
Trudna do pokonania
Szczególną uwagę zyskuje ostatnio Kamala Harris, 54-letnia senator z Kalifornii, córka imigrantów z Jamajki i Indii, uznawana w partii za wschodzącą gwiazdę. Nie tylko dlatego, że jest charyzmatycznym mówcą z inspirującym przesłaniem. Przede wszystkim postrzegana jest jako symbol nowego pokolenia demokratów, bo posiada trzy ważne cechy: jest kobietą, przedstawicielką mniejszości etnicznej i jest stosunkowo młoda.
Przyciągnęła uwagę krytyką polityki imigracyjnej Donalda Trumpa, zabłysnęła ostrymi pytaniami podczas przesłuchań kandydata do Sądu Najwyższego Bretta Kavanaugha, a w kampanii będzie się skupiać na kwestiach bliskich progresywnej części wyborców demokratycznych: obniżeniu kosztów życia klasy średniej, zielonej energii, reformie imigracyjnej i systemu sądownictwa oraz udostępnieniu ubezpieczenia medycznego dla wszystkich.
„Ze wszystkich pojawiających się kandydatów zapowiada się na najbardziej dynamiczną, urzekającą i trudną do pokonania" – pisze Jennifer Rubin w „Washington Post".
