Izba Skarbowa w Katowicach w interpretacji z 29 września 2016 r. (IBPB-1-2/4510-622/16-2/KP) rozstrzygnęła kwestię rozliczania aportów.
Z pytaniem zwróciła się spółka prawa handlowego, która zamierza zawiązać z innym podmiotem spółkę z o.o. Obejmie w niej udziały w zamian za aport w postaci prawa do korzystania z praw do programu komputerowego. Spółka napisała, że jest właścicielem całości praw majątkowych do programu. Oceniła, że jest podmiotem komercjalizującym, o którym mowa w art. 4a pkt 24 lit. g ustawy o CIT, pomimo że nie jest pierwotnym twórcą oprogramowania. Rozbudowała natomiast wcześniej nabyty program, dzięki czemu zyskał on realną wartość komercyjną i stał się możliwy do komercjalizacji.
Spółka chciała potwierdzić, że w tej sytuacji nie zajdzie konieczność ustalenia przychodów z tytułu objęcia udziałów w spółce w zamian za wkład niepieniężny. Uznała, że przysługuje jej zwolnienie na podstawie art. 13 ust. 2 ustawy z 25 września 2015 r. o zmianie niektórych ustaw w związku ze wspieraniem innowacyjności.
Organ podatkowy nie zgodził się jednak z jej stanowiskiem. Przypomniał, że zgodnie z art. 4a pkt 23 ustawy o CIT, ilekroć w ustawie jest mowa o komercjalizowanej własności intelektualnej, oznacza to m.in. autorskie prawa majątkowe do programu komputerowego. Z kolei według art. 4a pkt 24 ustawy o CIT, ilekroć w ustawie jest mowa o podmiocie komercjalizującym, oznacza to m.in. twórcę uprawnionego do praw lub wartości wymienionych w pkt 23 lit. a-c, a także zawarcia umowy licencyjnej.
Organ uznał, że przepisy te odnoszą się wyłącznie do wąskiego katalogu praw własności intelektualnej oraz know-how. Takie zawężenie ma na celu promowanie rozwiązań, które aktualnie mają największy potencjał innowacyjny. Z kolei podmiotami komercjalizującymi mogą być przede wszystkim jednostki naukowo-badawcze i uczelnie oraz dodatkowo twórcy własności intelektualnych. Oznacza to, że komercjalizacja polega na zmianie charakteru wykorzystania, w tym przypadku programu komputerowego, do celów zarobkowych.
