W tej krótkiej ankiecie zawiera się cały światopogląd Mackiewicza, radykalnego przeciwnika komunizmu i nacjonalizmu. Wroga dwóch ideologii, które ręka w rękę zniszczyły jego świat – wielonarodowy region Wielkiego Księstwa Litewskiego.
Ale pisać o Mackiewiczu wyłącznie w kategoriach negacji, wskazywać to, z czym, a nie o co walczył, byłoby zafałszowaniem tej postaci. Chyba najsłynniejszy jego bon mot: „jedynie prawda jest ciekawa", brzmi banalnie. Ale banalne nie były już konsekwencje, jakie wyciągnął on z tych słów. Sprzeciw wobec polityki narodowościowej sanacji, strategii politycznej AK w czasie drugiej wojny, polegającej na walce z niemieckim i wspieraniu sowieckiego agresora, pisanie wprost o zbrodniach wojennych aliantów, takich jak wymierzone w ludność cywilną bombardowania Niemiec, krytykowanie Kościoła za zbliżenie z rządzącymi w bloku wschodnim Sowietami kosztem milczenia na temat zbrodniczości systemu komunistycznego.
We wszystkich publicystycznych i literackich wojnach, które stoczył w swoim życiu, jego przeciwnikiem nie były poszczególne osoby, ale określona formacja, sposób myślenia. Formacja, która wyżej niż prawdę ceniła ideologię, środowiskową lojalność czy panujące aktualnie trendy. Formacja myśląca niesuwerennie, kolektywnie, stadnie. Formacja, która panuje w Polsce do dzisiaj, po obu stronach walki o władzę w równym stopniu.
We wstępie do powieści „Kontra" Mackiewicz pisał: „Są dwie prawdy na świecie. Pierwsza to ta, która ściśle otacza ziemię i wiernie odbija w wodzie płynące górą obłoki. Oddaje echem w górach. Rejestruje dokładnie szum lasu i trzciny nad jeziorem. Niczego nie zmienia i niczego nie przeinacza. Kto zabił muchę, ten zabił. Kto zabił człowieka, ten zabił.
Druga prawda składa się pozornie tylko z dobra i zła. Ale omyliłby się, kto by jej uwierzył na słowo. Gdyż jej dobro i zło są pojęciami względnymi. Ta prawda nigdy nie spoczywa, a wskutek tego rzadko odbija dokładnie oblicze rzeczy. Jest to prawda urzędowa, to znaczy zależna od urzędowego charakteru ustroju czy nastroju, w którym jest głoszona. Jest prawdą koniunkturalnego interpretowania prawdy".
