Jan Maciejewski

Scenariuszowe subtelności poszły w „Sukcesji” na bok. Kiedy mowa o „trumpizmie” zaczyna się walenie widza po łbie cepem.

Podczas publicznych egzekucji chodziło o odzyskanie, zawsze kruchej, równowagi między codziennością, ustalonym porządkiem a rozrywającym go przebłyskiem radykalnego zła. Rachunek był ustalany nie między ofiarą a sprawcą, tylko tym ostatnim i społeczeństwem.

Sposób wprowadzania tzw. zielonej rewolucji jest kwintesencją wszystkich błędów i wypaczeń unijnej merytokracji. Natomiast im głębsza zmiana, tym mocniejszej wymaga legitymizacji.

Bogacze są nam, szarym zjadaczom średniej krajowej, potrzebni jak sejsmograf. Rejestrują wewnętrzne poruszenia naszych dusz.

„Europejczyk pragnie przede wszystkim robić interesy, ale załatwiając swoje interesy, chciałby zrealizować po drugie obyczajną, to znaczy postępowo-humanitarną misję. Oto definicja europejskości”.