Tak orzekł Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z 6 kwietnia 2006 r. (C-124/05) po przeanalizowaniu dyrektywy Rady 93/104/WE z 23 listopada 1993 r. dotyczącej niektórych aspektów organizacji czasu pracy.
W czym problem
Rząd niderlandzki chciał wprowadzić w życie zasadę, że pracownik, który w danym roku wykorzystał tylko część urlopu, może w kolejnym roku niewykorzystaną jego część zamienić na ekwiwalent pieniężny.
Niderlandzka federacja związków zawodowych sprzeciwiła się takiej regulacji i wystąpiła do sądu o ustalenie, że rząd działa niezgodnie z prawem.
Co orzekły sądy
Sąd krajowy zwrócił się do Trybunału Sprawiedliwości z prośbą o wyjaśnienie, czy proponowany przez rząd niderlandzki mechanizm zastępowania w trakcie zatrudnienia niewykorzystanego urlopu ekwiwalentem pieniężnym jest zgodny z prawem unijnym.
Trybunał podkreślił, że szczególną zasadą unijnego prawa socjalnego jest to, że każdy pracownik ma prawo do corocznego płatnego urlopu w wymiarze co najmniej 4 tygodni. Od tego uprawnienia nie ma odstępstw. Jeżeli zatem pracownik na koniec roku zgromadzi niewykorzystane dni urlopu wypoczynkowego, to muszą być one przeniesione na następny rok.