Jakie polskie rozwiązania w łączeniu opieki z pracą?

Potrzebna jest kultura organizacyjna sprzyjająca rozumieniu obowiązków opiekuńczych kobiet i mężczyzn.

Publikacja: 20.03.2020 01:00

Polska ma dużo do zrobienia w zakresie godzenia pracy z życiem prywatnym. Aktywność zawodowa kobiet jest o kilkanaście procent niższa niż mężczyzn i plasuje się poniżej średniej dla Unii Europejskiej. W szczególnie niekorzystnej sytuacji są kobiety 50+.

Opublikowany w roku ubiegłym raport równości płci Europejskiego Instytutu Równości Płci (European Institute for Gender Equity) pokazuje nie tylko pogłębiane nierówności (spadek na 24. miejsce w Unii), ale też to, że obszar czasu (aktywności związane z codziennością gospodarstw domowych i opieką) jest jednym z tych, w których radzimy sobie bardzo słabo.

Ważne jest więc przyjrzenie się bliżej zjawisku łączenia obowiązków opiekuńczych z pracą oraz wskazanie problemów i oczekiwań pracownic, pracowników i pracodawców jako niezbędnej bazy do dalszych dyskusji w Polsce. W tym celu Forum Odpowiedzialnego Biznesu na przełomie lat 2019 i 2020 zrealizowało badanie „Praca zawodowa a pełnienie ról opiekuńczych przez kobiety i mężczyzn w Polsce". Projekt objął blisko 3400 osób. Inspiracją było w dużym stopniu badanie brytyjskie z 2018 r. „Equal Lives. Parenthood and caring in the workplace" Business In The Community. Polskie badanie składało się z części jakościowej oraz ilościowej, uzupełnionej o badanie źródeł wtórnych (GUS). Dla uzyskania wyników reprezentatywnych, 1200 wywiadów w części ilościowej zrealizowano zgodnie ze strukturą populacji Polaków, tj. wg płci, wieku i wielkości miejscowości. Blisko 70 proc. badanych stanowili pracownicy dużych organizacji z całego kraju, w większości zatrudnieni na pełen etat.

Jak jest obecnie?

Badanie Forum Odpowiedzialnego Biznesu pokazuje, że zjawisko łączenia ról opiekuńczych z pracą dotyczy co trzeciego gospodarstwa domowego, połowy zatrudnionych na umowę o pracę – ponad 6,2 mln osób. W zdecydowanej większości – 88 proc. przypadków – to opieka nad zdrowymi dziećmi, 10 proc. wskazań odnosi się do opieki nad niesamodzielnymi dorosłymi/rodzicami/partnerem/partnerką, a 4 proc. dziecka z niepełnosprawnością. Czasem opieka dotyczy i dzieci, i dorosłych, stąd łączna wartość przekracza 100 proc.

Wyniki badania potwierdzają istnienie związku między obowiązkami opiekuńczymi a rezygnacją z pracy lub jej czasowym przerwaniem: aż trzy czwarte pracowników zetknęło się z taką sytuacją. W większości chodzi o kobiety i opiekę nad dzieckiem (62 proc. wskazań), ale aż w 30 proc. przypadków jako przyczynę takiej decyzji ankietowani wskazali opiekę nad niesamodzielnym dorosłym.

Te wyniki potwierdzają znane problemy. Pierwszy to niedomagania systemu opieki instytucjonalnej nad dziećmi, niewypełnianie tzw. celów barcelońskich dotyczących zapewnienia sieci żłobków i przedszkoli. Drugie – polskie wyzwania demograficzne. Już dziś jedna czwarta społeczeństwa ma więcej niż 60 lat, osób po osiemdziesiątce jest 1,8 mln, więcej niż rodzi się dzieci w ciągu czterech lat.

Zgodnie z powszechnym odczuciem badanie potwierdza, że opieka nad dziećmi jest domeną kobiet. Inaczej wygląda jednak sytuacja w odniesieniu do osób dorosłych, gdzie widać zdecydowanie większe zaangażowanie mężczyzn. Częściej sprawują oni samodzielnie, bez pomocy innych osób, opiekę nad zależną osobą dorosłą (34 proc. zaangażowanych mężczyzn versus 25 proc. kobiet; w przypadku samodzielnej opieki nad dzieckiem to 4 proc. mężczyzn i 11 proc. kobiet). Częściej są głównymi opiekunami w przypadku opieki nad dorosłymi niż w przypadku dzieci (34 proc. mężczyzn i 46 proc. kobiet, w odniesieniu do dzieci jest to odpowiednio 57 proc. kobiet i zaledwie 15 proc. mężczyzn), częściej dzielą się po równo opieką z partnerem/partnerką (20 proc. mężczyzn i 15 proc. kobiet, w odniesieniu do dzieci to odpowiednio 29 proc. kobiet i 61 proc. mężczyzn).

Pogłębiając temat roli mężczyzn w opiece nad dziećmi, zbadaliśmy, jaki jest poziom znajomości praw przysługujących im w tym zakresie. Niestety, mimo że Polska ma dość szeroki zakres świadczeń dla ojców i choć dobrą lub bardzo dobrą wiedzę deklaruje znakomita większość panów, jest to wiedza pozorna. Aż 48 proc. ankietowanych jako przyczynę nieskorzystania z urlopu ojcowskiego wskazało na chęć przekazania go matce dziecka, podczas gdy to świadczenie wyłącznie dla ojców.

Gotowi na zmiany?

Z opinii pracowników wynika, że role opiekuńcze mężczyzn i kobiet są postrzegane w zasadzie jako dotyczące w równym stopniu obu płci. Zarówno jeśli chodzi o prawa o korzystanie z wolnego z przeznaczeniem na obowiązki opiekuńcze (90 proc. twierdzących odpowiedzi kobiet i 82 proc. takich odpowiedzi mężczyzn), jak i w odniesieniu do pytania o to, czy mężczyźni powinni angażować się w opiekę nad dziećmi w takim samym stopniu jak kobiety – odpowiednio 88 proc. odpowiedzi twierdzących kobiet i 75 proc. odpowiedzi mężczyzn.

W opinii 71 proc. ankietowanych nie są potrzebne osobne dla obu płci regulacje prawne dotyczące praw opiekuńczych. Powszechne jest też zrozumienie dla potrzeby wspierania opiekunów w miejscu pracy – według ponad 70 proc. badanych powinni oni mieć dodatkowe możliwości i prawa. Widać jednak oczekiwanie kobiet, by mężczyźni w jeszcze większym stopniu angażowali się w opiekę. Kobiety mają większą świadomość, że to ułatwiłoby im rozwój kariery – 81 proc. kobiet vs 64 proc. mężczyzn.

Wciąż mężczyźni częściej niż kobiety uważają, że główną rolą mężczyzny jest dostarczanie pieniędzy i zasobów dla rodziny, to jednak takie oczekiwanie wyraża już mniejszość (ok. 40 proc. mężczyzn i ok. 1/3 kobiet). Do korzystania z przysługujących praw i urlopów najbardziej zachęciłaby mężczyzn pewność, że nie wpłynie to na ich dalszą karierę.

Bardzo potrzebne są więc rozwiązania dotyczące budowania kultury organizacyjnej sprzyjającej rozumieniu obowiązków opiekuńczych kobiet i mężczyzn, empatia, wsparcie bezpośredniego przełożonego. Kluczowe jest dbanie o pełną i dostępną informację, szkolenia – jedynie 12 proc. menedżerów czuje się w pełni przeszkolonych w tym zakresie.

Niezależnie od inicjatyw biznesu i wsparcia samorządów (tworzenie miejsc opieki dla dzieci, w tym opieki wytchnieniowej, opieki pielęgniarskiej, infrastruktury itd.) konieczne są też rozwiązania systemowe, takie jak: skrócenie czasu pracy (np. czterodniowy tydzień pracy, mniej godzin pracy), dodatkowe dni wolne, różnego rodzaju zasiłki czy dopłaty, wreszcie wspieranie równości wynagrodzeń kobiet i mężczyzn.

Badanie pokazuje zmianę w postrzeganiu ról kobiet i mężczyzn z wyraźnym otwarciem na przejmowanie przez mężczyzn ról opiekuńczych zwłaszcza w odniesieniu do opieki nad dorosłymi. Zmiana percepcji już się w dużym stopniu dokonała. Polskie rozwiązania na bazie unijnej dyrektywy WLB powinny na tym bazować, akcentując równość praw płci w pełnieniu ról opiekuńczych, i wspierać pracodawców, którzy już takie rozwiązania wprowadzają.

- Marzena Strzelczak, dyrektorka generalna Forum Odpowiedzialnego Biznesu

Polska ma dużo do zrobienia w zakresie godzenia pracy z życiem prywatnym. Aktywność zawodowa kobiet jest o kilkanaście procent niższa niż mężczyzn i plasuje się poniżej średniej dla Unii Europejskiej. W szczególnie niekorzystnej sytuacji są kobiety 50+.

Opublikowany w roku ubiegłym raport równości płci Europejskiego Instytutu Równości Płci (European Institute for Gender Equity) pokazuje nie tylko pogłębiane nierówności (spadek na 24. miejsce w Unii), ale też to, że obszar czasu (aktywności związane z codziennością gospodarstw domowych i opieką) jest jednym z tych, w których radzimy sobie bardzo słabo.

Pozostało 91% artykułu
2 / 3
artykułów
Czytaj dalej. Subskrybuj
Materiał partnera
Najważniejsza jest idea demokracji. Także dla gospodarki
Wydarzenia Gospodarcze
Polacy szczęśliwsi – nie tylko na swoim
Materiał partnera
Dezinformacja łatwo zmienia cel
Materiał partnera
Miasta idą w kierunku inteligentnego zarządzania
Materiał partnera
Ciągle szukamy nowych rozwiązań