Tego rodzaju rozbieżność w regulacjach dotyczących poboru składek przez ZUS pojawia się nie po raz pierwszy. Podobnie było z przepisami normującymi kwestię egzekwowania należności z tytułu składek na ubezpieczenia społeczne i na Fundusz Pracy. Chodziło o wątpliwość, czy składki na FP podlegają jedynie egzekucji administracyjnej czy także sądowej. Rozstrzygnął to Sąd Najwyższy w uchwale z 16 października 2008 r. (III CZP 99/08).
Dotyczyło to treści przepisów:
- art. 24 ust. 2 ustawy o sus, który mówi, że składki na ubezpieczenia społeczne podlegają ściągnięciu w trybie przepisów o postępowaniu egzekucyjnym w administracji lub egzekucji sądowej,
- art. 32 tej ustawy nakazującego stosowanie do składek na ubezpieczenie zdrowotne, Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych – m.in. w zakresie ich egzekucji – odpowiednio przepisów dotyczących składek na ubezpieczenia społeczne,
- przy równoczesnym art. 107 ust. 4 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku, który wskazuje, że składki na Fundusz Pracy „podlegają ściągnięciu w trybie przepisów o postępowaniu administracyjnym".
Ustawa o promocji wyraźnie wskazuje więc, że składki na Fundusz Pracy można egzekwować wyłącznie w trybie administracyjnym. Jednocześnie ustawa o sus przewidywała zarówno egzekucję administracyjną, jak i sądową. Wystąpiła więc podobna rozbieżność przepisów rangi ustawowej, która obecnie pojawiła się w przypadku ustalenia kwoty „granicznej" dla odsetek za opóźnienie.
