Podmiot prowadzący działalność gospodarczą w restauracji, pubie czy dyskotece odpowiada za szkody, które zostaną wyrządzone gościom. O takiej szkodzie można mówić, gdy klient poślizgnie się na posadzce, kelner wyleje na niego gorącą herbatę czy też spadnie na niego żyrandol. Nie ulega wątpliwości, że takie zdarzenia związane są z działalnością gospodarczą. Stąd między szkodą a zdarzeniem istnieje normalny i adekwatny związek przyczynowy.
Może się również zdarzyć, że szkoda klientowi lokalu zostanie wyrządzona przez osoby trzecie. Niewątpliwie osoby, które są jej sprawcami, ponoszą odpowiedzialność cywilną i karną związaną ze swoim zachowaniem. Co w takiej sytuacji z odpowiedzialnością – już wyłącznie cywilną – właściciela lokalu?
Prowadzący pub, dyskotekę czy restaurację odpowiada w całości, jeśli szkoda zostanie wyrządzona przez jego pracowników. Wynika to z art. 120 § 1 kodeksu pracy, zgodnie z którym w przypadku wyrządzenia przez pracownika przy wykonywaniu przez niego obowiązków pracowniczych szkody osobie trzeciej, zobowiązany do naprawienia szkody jest pracodawca. Inaczej kształtuje się odpowiedzialność właściciela lokalu, gdy szkoda zostanie wyrządzona przez innego klienta lokalu. W takiej sytuacji podstawą odpowiedzialności jest art. 415 k.c. stanowiący, że kto z winy swej wyrządził drugiemu szkodę, obowiązany jest do jej naprawienia.
Konieczne jest więc wykazanie przesłanek odpowiedzialności w postaci bezprawności, winy i związku przyczynowego. W przypadku dyskoteki bezprawność może oznaczać brak odpowiedniej liczby przeszkolonych osób, których zadaniem jest zapewnienie ochrony zdrowia gości lokalu i ich mienia oraz brak monitoringu. Przesłanki decydujące o bezprawności są oceniane w zależności od rodzaju lokalu.
Nie na zasadzie ryzyka
Właściciel lokalu czy dyskoteki nie odpowiada za szkody wyrządzone klientom na zasadzie ryzyka. Prowadzący na własny rachunek przedsiębiorstwo lub zakład wprawiany w ruch za pomocą sił przyrody (pary, gazu, elektryczności, paliw płynnych) ponosi odpowiedzialność za szkodę na osobie lub mieniu, wyrządzoną komukolwiek przez ruch przedsiębiorstwa lub zakładu, chyba że nastąpiła wskutek siły wyższej albo wyłącznie z winy poszkodowanego lub osoby trzeciej, za którą nie ponosi odpowiedzialności (art. 435 k.c.). Nie sposób uznać, że restauracja lub lokal o podobnym charakterze jest wprawiany w ruch za pomocą sił przyrody.
