1. Wyodrębnienie instytucji posiedzenia przygotowawczego, mającego na celu rozwiązanie sporu bez konieczności wyznaczania rozprawy, a jeśli cel taki nie zostanie osiągnięty – sporządzenie planu rozprawy, będącego swoistym programem postępowania, umożliwiającym koncentrację czynności procesowych, a zarazem czyniącym proces bardziej przewidywalnym dla stron. Strony są zobligowane do udziału w posiedzeniu przygotowawczym, a jeśli powód ten obowiązek naruszy, wówczas sąd jest uprawniony do tego, by umorzyć postępowanie. Wyjątek stanowi sytuacja, gdy powód wystosuje żądanie odbycia posiedzenia pomimo jego nieobecności albo usprawiedliwi nieobecność w późniejszym terminie. Inaczej sprawa ma się w przypadku niestawiennictwa pozwanego, która nie uniemożliwia odbycia posiedzenia przygotowawczego i sporządzenia planu rozprawy. W takiej sytuacji można jednak zastosować sankcję obciążenia pozwanego wyższymi kosztami procesu;
2. Obowiązek pozwanego złożenia odpowiedzi na pozew w określonym terminie – brak takiej odpowiedzi może być poczytany za uznanie przez pozwanego zawartych w pozwie twierdzeń co do faktów i umożliwia sądowi wydanie na posiedzeniu niejawnym wyroku zaocznego. Informacja o rygorach związanych z uchybieniem terminowi, w tym możliwości wydania wyroku zaocznego powinna być dostarczona pozwanemu wraz z doręczeniem mu odpisu pozwu i wezwania do złożenia odpowiedzi na pozew;
3. Koncentracja materiału dowodowego i tzw. prekluzja w powoływaniu twierdzeń i dowodów - twierdzenia i dowody zgłoszone po zatwierdzeniu planu rozprawy podlegają pominięciu, chyba że strona uprawdopodobni, że ich powołanie nie było możliwe albo potrzeba ich powołania wynikła później;
4. Obowiązek przewodniczącego składu orzekającego nakłaniania stron do ugodowego rozwiązania sporu – w tym celu przewodniczący może poszukiwać ze stronami ugodowych sposobów rozwiązania sporu, wspierać je w formułowaniu propozycji ugodowych oraz wskazywać sposoby i skutki rozwiązania sporu, w tym skutki finansowe.
Przeciwko nielojalności
Druga kategoria przepisów, choć wydaje się mieć podobny cel do regulacji z pierwszej grupy, spełnia swoje funkcje w nieco odmienny sposób, a mianowicie poprzez przeciwdziałanie nielojalnym i obstrukcyjnym działaniom stron postępowania. Można do niej zaliczyć następujące rozwiązania:
1. Ograniczenie możliwości wnoszenia ciągu wniosków o: